آینده را نمیدانم اما در حال حاضر مقاله پیش روی شما کامل ترین مقاله علت یابی سندرم پرکنی در طوطی سانان است پس فرصت را از دست ندهید و با دقت و حوصله زیاد مطالعه کنید.
"دکتر مهدی مقدم"


استحمام با شامپو:
پرندگان نياز به استحمام هفتگي و مرطوب نگه داشتن پرها و پوست خود دارند. از طرفي هم بدن طوطي ها به طور كاملاً طبيعي، پودر سفيد رنگي توليد مي كند كه در واقع نقش حفاظتي از پرهای پرنده را به عهده دارد و گاهي صاحبان پرندگان، به اشتباه اقدام به شستشوي پرنده خود، با شامپو يا ساير مواد شوينده مي كنند و با اين عمل، پودر محافظ پرها را از بين مي برند و پرها آسيب پذير مي شوند و PH پوست به هم مي خورد و پرنده، به سمت كندن پرهاي خود سوق داده مي شود.

كم خوابي: 
طوطي هاي خانگي، معمولاً پرندگان استوايي هستند و به دليل همين طبيعت، نياز به 10 الي 12 ساعت خواب در شبانه روز دارند كه معمولاً اين زمان توسط قرار دادن پرنده در محيط تاريك يا نور آبي و يا روكش خواب تامين مي شود. در صورتي كه زمان لازم براي استراحت طوطي ها تامين نشود در طول روز خواب آلود خواهند بود و ممكن است به مرور زمان، دچار آشفتگي و پركني شوند.
　
رطوبت كم:
به دليل آنكه طوطي ها معمولاً بومي مناطق مرطوب هستند براي حفظ شادابي و سلامت پرها به رطوبت كافي نياز دارند، اما در محيط مسكوني، در زمستان به دليل استفاده از وسایل گرمایشی و حرارتی و در تابستان به دليل استفاده از كولرهاي گازي، رطوبت محيط به شدت كاهش مي يابد و باعث افزايش پوسته و خشك شدن و فلسي شدن پوست مي شود و پرنده مستعد كندن پرهاي خود مي شود.

مشكلات تغذيه اي:
مشكلات تغذيه اي طوطي ها، در ارتباط با پركني، به دو بخش اساسي تقسيم مي شود.
مواد غذايي كه مي بايست در جيره غذايي پرنده وجود داشته باشد: جيره غذايي پرنده، مي بايست حاوي تمامي مواد مغذي مورد نياز پرنده، به مقدار لازم باشد. به عنوان مثال پرندگانی كه تنها از مواد دانه ای تغذيه مي شوند، به شدت دچار كمبود ويتامين A مي شوند كه اين كاهش ويتامين A باعث كاهش كيفيت پرها و پوست مي شود و پرنده دچار مشكل پركني مي شود. همچنين به عنوان مثال ديگر، طوطي هاي خاكستري به شدت مستعد كمبود كلسيم هستند و كاهش اين ماده معدني مشكلات جدي پر را براي پرنده ايجاد خواهد كرد.
موادي كه نباسيتي در دسترس پرنده قرار داده شود: ده ماده، به طور جدي نبايد در اختيار طوطي ها قرار گيرد. 1.شكلات 2.هسته سيب 3.برگ گوجه فرنگي 4.آواكادو 5.كافئين 6.نمك 7.الكل 8.سير و پياز 9.قارچ 10.حبوبات خام

انگلهاي خارجي:
هر چند كه به غير از آلودگي هاي حاصل از كنمديوكوپتس كه در طوطي هاي كوچك، اتفاق مي افتد در طوطي سانان وقوع عفونت هاي حاصل از انگلهاي خارجي نادر است. اما جرب اپيدرموپتيد، مي تواند عامل عارضه اي به نام "خارش پركن" شود. اين جرب باعث ايجاد جراحات هايپركراتوزي خارش داري، در نواحي پوشيده از پر مي شود.

انگلهاي داخلي:
ممكن است انگلهاي داخلي، با ايجاد درد و ناراحتي در ناحيه شكم، موجب كندن پرهاي آن ناحيه توسط پرنده شود. به خصوص انگل گيارديا در عروس هلندي، از مشهورترين مثال ها در اين مورد است.

عفونت هاي پوستي:
اين عفونت ها مي تواند باكتريايي، قارچي و يا ويروسي باشند. اما فوليكوليت مهمترين مثال در اين قسمت است. فوليكوليت در واقع درماتیتی است كه بر فوليكول هاي پر متمركز شده است و باعث كندن پرهاي آن ناحيه توسط پرنده مي شود و مشاهده علائم آن به طور ماكروسكوپيك، غيرمعمول است. در مورد فوليكولهاي پر، پلی فولیکولوزیس نيز اهميت دارد. در پلي فوليكولوزيس چندين پر، از يك فوليكول جوانه مي زند. اين عارضه بسيار خارش زا مي باشد و باعث آسيب رساني پرنده به خود مي شود. اين مورد بيشتر در نواحي زير گردن و پشت پرنده قابل مشاهده است.

مشكلات ارگانهاي داخلي:
مهمترين آسيب اعضاي داخلي بدن، كه مي تواند منجر به پركني پرنده شود آسيب به كبد است . آسيب به كبد مي تواند ناشي از عوامل گسترده نظير مشكلات متابوليك، مشكلات نئوپلاستيك، مسموميت ها و مشكلات عفوني باشد.

مسموميت با فلزات سنگين:
يكي از مهمترين علت هاي پركني در طوطي هاي خانگي، مسموميت با فلزات سنگين، به خصوص سرب و روي است به طوري كه طبق يك مطالعه انجام شده، ميزان سرب در خون طوطي هايي که اقدام به پرکنی کرده بودند بیشتر ازطوطی هایی بود كه اين عمل را انجام نمي دادند. در طوطي ها خوردن سرب، يكي از متداول ترين علل پركني محسوب مي شود.در خانه ها، منابع متعددي از سرب وجود دارد. وزنه هاي سربي به كار رفته در پرده ها و يا پنجره هايي كه در ساخت آنها از سرب استفاده شده است رنگ، لحيم و ... نمونه هايي از منابع اين فلز مي باشد. همچنين ممكن است در اثر گازهاي خارج شده از اگزوز اتومبيل ها و ليسيدن و يا گاز گرفتن باطري هاي سربي، پرنده دچار مسموميت هاي مزمن حاصل از اين فلز مي شود. در مسموميت با روي نيز قفس هاي گالوانيزه، سكه، سيم و اجسام فلزي، منابعي هستند كه حاوي روي مي باشند.

هورمون ها: 
معمولاً گفته مي شود كه كم كاري تيروئيد، موجب پركني مي شودامامتاسفانه در اين مورد مستندات معدودي در دست است. شايد دليل اين مسئله نادر بودن كم كاري تيروئيد و يا مشكل بودن تشخيص اين بيماري مي باشد. زيرا در حالت طبيعي ميزان تيروكسين تام در پرندگان پائين است و ممكن است آزمايشات تجاري موجود، در سنجش آن كار آمد نباشد.
همچنین در گونه های مختلف، میزان طبیعی تيروكسين تام متفاوت است و این میزان نیز به طور مشخص وابسته به فصل می باشد. بنابراین به ندرت می توان فقط با سنجش میزان تيروكسين تام، کم کاری تیروئید را تشخیص داد.

آلودگی محیطی:
مهمترین و موثرترین آلودگی محیطی که باعث پرکنی می شود دود سیگار وتنباکو است، همچنین خوردن مقدار اندک تنباکو توسط پرنده می تواند باعث مرگ شود. همچنین پرندگانی که صاحبان سیگاری دارند نبایستی با دست آلوده به تنباکو به پرنده دست بزنند.
هر عاملی که باعث ایجاد آلرژی و حساسیت در پرنده شود نیز اغلب به عنوان یکی از علل پرکنی مطرح می شود مانند اسپری های خوشبوکننده و عطرها،مواد ضدعفونی و شوینده ها،مواد شیمیایی و پلاستیکی، برخی داروها و غیره. اما آلرژی در پرندگان مسئله بحث انگیزی است و به دلیل فقدان IgE در آنها وسیله پاسخ های آلرژِیک توسط آنها نیز نامعلوم است.
　
عفونت های سیستمیک:
عفونت های مهم و قابل ملاحظه ای مانند بیماری PBFD و پولیوماویروس، همچنین سالمونلوز و کلامیدیوز عامل بسیار مهمی در جهت پرکنی و کاهش کیفیت پرهای پرندگان به حساب می آیند. تمامی بیماری های ذکر شده در این قسمت، علاوه بر عامل مهم پرکنی، می توانند به طور جدی، زندگی پرنده را نیز به خطر بیندازند.

رفتاری:
این مورد گسترده ترین قسمت، در مورد پرکنی پرنده است و شامل موارد زیر است:

در زمان تخم گذاری: 
وقتی پرندگان واجد آشیانه هستند و آماده تخگذاری می شوند برای ساخت آشیانه خود، اقدام به پرکنی می کنند و فقط در فصل تولید مثل، دیده می شود البته این مورد در طوطی سانان نادر است.

ناکامی در تولید مثل:
پرکنی ناشی از ناامیدی تولید مثلی، معمولا فصلی خواهد بود و به نواحی مشخصی از بدن محدود می شود. مانند ناحیه ترقوه و با نوک بال ها و فقط در طوطی هایی که به بلوغ جنسی رسیده اند دیده می شود.

خودآرایی ناصحیح:
اغلب در طوطی هایی دیده می شود که به طور پرورشی و دور از محیط طبیعی خود پرورش یافته اند. خودآرایی صفتی غریزی است امّا جوجه ها ظرافت و دقت انجام آنها را از والدین خود می آموزند و در صورتی که توسط والدین خود پرورش داده نشده باشند این کار را به نحو صحیح انجام نمی دهند و ممکن است پرهای خود را بکنند.

ابزار کنترلی:
به دلیل آنکه برخی از صاحبان پرندگان تقریبا هرکاری را برای توقف پرکنی پرندگان انجام خواهند داد. طوطی ها خیلی سریع آن را درک خواهند کرد، بنابراین هر وقت از تمایلات پرنده ممانعت شود طوطی از پرکنی برای تنبیه صاحب خود استفاده می کند.

جلب توجه:
وقتی پرنده پرکنی می کند مورد توجه قرار می گیرد، بنابراین یاد می گیرد که هروقت خواست به آن توجه کنند پرکنی کند.

محیط بدون سرگرمی:
طوطی ها، پرندگان فوق العاده باهوش و کنجکاوی هستند و اگر وسیله سرگرمی نداشته باشند اقدام به کندن پرهای خود می کنند. دقت کنید که همیشه وسیله بازی جذاب در اختیار پرنده باشد که البته وسیله بازی طوطی ها نبایستی از جنس فلز ( به جز استیل) و پلاستیک باشد.
استرس: مهمترین عوامل استرس زا برای پرنده، در محیط خانه می تواند عامل سکوت، که برای طوطی ها می تواند عامل استرس باشد، همچنین نصب قفس پرنده، درارتفاع خیلی پایین نیز برای طوطی ها وحشت آور است.
　
تغییرات:
تغییر، برای طوطی ها بسیار پر دغدغه است و آنها باید از آن محافظت شوند،این تغییرات می توانند شامل تغییر محیط زندگی و تغییر صاحب پرنده باشد. با وجود این، تغییرات در طول زندگی طوطی ها اجتناب ناپذیر است، در نتیجه صاحب پرندگان باید طوطی های خود را به تغییر، به عنوان قسمتی از اجتماعی شدن آنها، عادت دهند.

تنهایی: 
طوطی ها به شدّت رابطه قوی و عاطفی با صاحب خود ایجاد می کنند و در صورتی که به طور طولانی و ناگهانی دور از صاحب خود قرار بگیرند دچار مشکلات عاطفی می شوند و اقدام به پرکنی می کنند.

اختلالات روانی:
تشخیص اختلالات روانی، در طوطی ها بسیار مشکل است امّا زمانی که تمامی موارد بالا منتفی شوند احتمالا علت پرکنی پرنده اختلالات روانی است.


منبع:دست نوشته های دکتر مهدی مقدم