مرغ مینا (Mynah Bird) از گذشته تا کنون یکی از پرندگان مورد علاقۀ انسان بوده است. در یونان باستان، مرغ مینا در میان اشراف زادگان به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌شده است. در میان هندیان این مرغ برای بیش از 2000 سال مقدس به حساب می‌آمده است و در روزهای جشن، توسط گاو نر در اطراف شهر با گاری برده می‌شده است. امروزه استعداد‌های فوق‌العادۀ این پرنده در تقلید صدا، او را به یک پرندۀ خانگی شگفت‌انگیز تبدیل کرده است.

دوستداران مرغ مینا، آن‌ها را به خاطر قدرت یادگیری بالا و ظاهر جذابشان نگهداری می‌کنند. این پرنده به عنوان بهترین پرندۀ سخنگو در جهان شناخته شده است. آنها می‌توانند صدای انسان را تقلید کنند، با همان تُن و وضوح! حتی از طوطی خاکستری آفریقایی (کاسکو) نیز این کار را بهتر انجام می‌دهند.

مرغ مینا با شرایط قفس راحت کنار می‌آید و اگر از آن به خوبی مراقبت شود می‌تواند حیوان خانگی خوبی برای شما باشد. پیش از هر چیز مطمئن شوید که مرغ مینا ی خود را از یک پرورش دهنده‌ی مطمئن بگیرید.

ویژگی‌های مرغ مینا
مرغ مینا یک پرنده آسیایی از خانوادۀ ساران (Sturnidae) راستۀ گنجشک‌سانان است که تا حدودی شبیه به کلاغ است. بومی سیلان و هند است و در کشور اندونزی نیز زندگی می‌کند. اندازه‌ی آن‌ها از 24 تا 30 سانتی‌متر متفاوت است.

مرغ مینا 8 گونه و 11 زیرگونه دارد. معروف‌ترین آن‌ها مینای گوشواره‌ای(Hill Mynah) و مینای معمولی (Common Mynah) است. مینای گوشواره‌ای گونه‌ای از مرغ مینا است که به عنوان حیوان خانگی از آن نگهداری می‌شود. آن‌ها بسیار اجتماعی‌اند و سخنگوهای بسیار خوبی نیز هستند. پرهای آنها به رنگ سیاه است و درخشش خاصی دارد. رنگ سفید در میان پر‌های بال‌هایشان دیده می‌شود و منقار و پاهایشان زرد است. طرح های کنار چشمانشان متفاوت است اما بیشتر آن‌ها خط زرد رنگی در کنار چشم یا در پشت گردن تا کنار چشم خود دارند.

قفس مرغ مینا
مرغ های مینا از لحاظ ابعادی شبیه به کلاغ ها هستند. طول آنها بین بیست تا سی سانتی متر است. مرغ های مینا بیشترروی زمین هستند. پیدا کردن قفس مناسب برای مرغ های مینا بسیار دشوار است. زیرا فقس های بزرگ بیشتر مناسب نیاز طوطی ها ساخته می‌شود که طول قفس بزرگتر از عرض آن است.

عرض قفس مرغ مینا باید دست کم بین 90 تا 120 سانتی‌متر باشد. طول و ارتفاع قفس هم باید در حدود 100 سانتی‌متر باشد. قفس مرغ مینا باید نشیمن‌گاه های سفت متعددی داشته باشد. اسباب‌بازی‌های متداول پرندگان، عموما برای مرغ‌های مینا بسیار خسته کننده است. آنها اسباب‌بازی‌ها نوزادان مثل پستانک و لاستیک‌های دندانی را ترجیح می‌دهند.

تغذیۀ مرغ مینا‌
مدت هضم غذای مرغ‌های مینا بسیار کوتاه است. این موضوع سبب می‌شود که آ‌ن‌ها در چندین وعده غذا نیاز داشته باشند و همچنین چندین بار هم مدفوع می‌کنند. مرغ های مینا منقارهای نرم دارند و برای این دسته از پرندگان غداهای نرم مناسب است. تنوع غذایی در رژیم غذایی مینا لازم است. آهن باید در برنامه غذایی آن‌ها وجود داشته باشد. میوه، سبزیجات، و حشرات گوشتی(کرم  خاکی و ..) ازگزینه‌های مناسب برای تغذیۀ مرغ میناست. میوه و سبزیجات را پوست بکنید و قطعه قطعه کنید. از غذاهای مورد علاقۀ آن‌ها می‌توان به انجیر، انگور، کدوحلوائی، کلم بروکسل، مرکبات، سیب، موز، کلم بروکلی، هویج و طالبی(ملون) اشاره کرد. هرگز به مرغ مینا آوواکادو ندهید. توجه داشته باشید که آب داخل قفس او را باید هر روز عوض کنید.

نکات سلامت مرغ مینا
مرغ های مینا محیط زندگیشان را زود به زود کثیف می‌کنند. قفس آن‌ها هرروز باید تمیز شود. آن‌ها باید به طور مداوم به حمام بروند. از آنجاکه مشکلات کبدی در این پرندگان بسیار شایع است، باید معاینات دامپزشکی منظمی داشته باشند. هر شش ماه یکبار برای اصلاح و چیدن ناخن‌ها، پرها و منقار مینا لازم است که به دامپزشک پرندگان مراجعه کنید. برای خواب و استراحت نیاز به یک آشیانه دارند، و شب ها باید روی قفس آن‌ها پوشانده شود. مرغ‌های مینا در طول روز خواب نیمروزی دارند و در طول شب می‌خوابند. درصورتیکه می‌خواهید دو مرغ مینا داشته باشید آن‌ها باید یک جفت باشند، یک نر و یک ماده. مرغ‌های مینا در طول زندگی خود، تک همسری هستند و سالی دو تا سه تخم می‌گذارند. یک مرغ مینای سالم، با نگهداری صحیح و مناسب، می‌تواند 15 تا 20 سال عمر کند.