نکتۀ مهم در مطالعۀ آلودگیها و بیماریهای قابل انتقال از این حیوانات به انسان، وجود عوامل بیماریزایی در بدن آنها است که برای خود حیوان بیماریزا نیست ولی برای انسان و حیوانات دیگر بسیار خطرناک هستند. این دوزیستان ناقل، عارضه هایی روی خود ندارند ولی مانند سایر ناقلان از اهمیت خاصی برخوردارند. براین اساس وظیفۀ اپیدمیولوژیستها را در تشخیص منشاء آلودگی و همچنین راههای پیشگیری، مبارزه، کنترل و ریشه کنی بیماریها مشکل تر می سازند.
متاسفانه اکثر ویروسها، باکتریها و انگلهایی که در انسان و حیوان مولد بیماریهای مختلف هستند در این گونه حیوانات یا تولید بیماری می کنند و یا آنها را به صورت ناقل این عوامل بیماریزا در می آورند. دوزیستان چون هم در آب و هم در خشکی زندگی می کنند می توانند با مدفوع و ترشحات خود هردو محیط را آلوده سازند و لذا در مطالعات اپیدمیولوژی بیماریها باید نهایت دقت و توجه در این زمینه به عمل آید تا مطالعات بتواند مثمر ثمر گردد.
با توجه به پیشگفتۀ مختصر، روشن است که دوزیستان هم به طور مستقیم و هم غیر مستقیم می توانند بیماریها و عوامل بیماریزا را به انسان و حیوانات منتقل نمایند. در مورد این که دوزیستان ناقل کدام یک از عوامل بیماریزا هستند، هنوز به خوبی مطالعه و بررسی نشده و فقط یکی دو مورد عوامل بیماریزا از این حیوانات جدا گردیده است که می تواند با توجه به شرایط حیاتی و محیطی محل زندگی این حیوانات، موید نقش ناقل بودن آنها در مورد انتقال تعداد زیادی از عوامل بیماریزا باشد.

ادامه دارد...