در بیشتر کشورها آزمایش روی حیوانات در موارد زیر مجاز است:

• پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری​ها
• تشخیص موارد خطر برای محیط زیست
• آزمایش مواد و محصولات از نظر بی​خطر بودن برای سلامتی حیوان و انسان
• تحقیقات زیربنایی

همانطور که مشخص است، هر نوع آزمایش روی حیوانات به نوعی قابل توجیه است. مثلاً اگر گروهی از محققان بخواهند بدانند که مغز شامپانزه​ها چطور کار می​کند یا سبیل گربه​ها چه نقشی در رفتار آنها بازی می​کند، می​توانند این نوع آزمایشات را در دستۀ "تحقیقات زیربنایی" طبقه​بندی کنند در حالی که تقریباً هیچ یک از تحقیقات زیربنایی نتیجۀ کاربردی برای انسان ندارند و تنها برای ارضاء کنجکاوی محققان انجام می​شوند. این در حالی است که میلیون​ها حیوان هر ساله در سرتاسر دنیا زیرشکنجۀ روحی و جسمی این آزمایشات می​میرند و بودجه​های بسیار هنگفتی به این آزمایشات تعلق می​گیرد.

چرا قانون برخی از آزمایشات را الزامی می​داند؟

سال ​ها قبل حیوانات به عنوان مدل انسان پذیرفته شدند در نتیجه اگر دارو یا ماده​ای روی حیوانات اثر سوء داشت نمی​توانست مورد استفادۀ انسان قرار گیرد. در دنیای امروز، قانون با الهام از این طرز فکر، آزمایش مواد دارویی وغذایی، یافته​های ژنتیکی، مواد عفونت​زدا و آفت​کش​ها روی حیوانات را الزامی می​داند. این در حالی است که بی​خطر بودن یک ماده در آزمایشات حیوانی، بی​خطر بودن آن برای انسان​ها را تضمین نمی​کند. به همین ترتیب ممکن است ماده​ای که در آزمایش روی گونه​های خاص حیوانات مضر تشخیص داده شده است، روی انسان نتیجۀ مثبت داشته باشد. از طرف دیگر، برای تست این مواد روش​های دیگری وجود دارند. برای مثال تا سال ۲۰۰۴ در کشور آلمان هر ساله ۵۰.۰۰۰ ماهی در آزمایشات مربوط به پس​مانده​ها و زباله​های کارخانه​جات که قرار بود به داخل آب​ها سرازیر شوند تلف می​شدند. در نتیجۀ پی​گیری مداوم گروه​های حمایت از حقوق حیوانات از سال ۲۰۰۴ برای آزمایش این مواد سمّی به جای ماهی​ها از تخم ماهی​ها استفاده می​شود.

خوشبختانه با پی​گیری مداوم فعالان حقوق حیوانات در کشورهای اروپایی از سال ۲۰۰۹ آزمایش روی حیوانات برای تولید مواد آرایشی-بهداشتی ممنوع شده است. متاسفانه در سایر نقاط دنیا آزمایش مواد شیمیایی مورد استفاده در لوازم آرایشی-بهداشتی همچنان مجاز است.

 اگر آزمایش روی حیوانات ضروری یا کارآمد نیست، چرا قانون از آن حمایت می​کند؟

قوانین از آسمان نازل نمی​شوند. هر قانون نتیجۀ کشمکش سخت میان لابی​های مختلف است و لابی طرفدار آزمایش روی حیوانات در کشورهای مختلف بسیار قوی است. تنها در کشور آمریکا بدون در نظر گرفتن خرچنگ​ها، مارها و حشرات هر ساله ۱۱۵ میلیون حیوان در آزمایشات مورد استفاده قرار می​گیرند. این بدان معنی است که ۱۱۵ میلیون حیوان بایستی پرورش داده شوند یا شکار شوند و به آزمایشگاه​ها منتقل شوند، همچنین سالیانه ده​ها میلیون قفس یا جعبه باید ساخته شود... بنابراین، آزمایش روی حیوانات یک صنعت چندمیلیارد دلاری است و لابی​های حامی آزمایش روی حیوانات برای حفظ بقای خود تبلیغات سرسام آوری به راه می​اندازند تا از برگشتن نظر مردم خودداری کنند مثلاً ۳۰ سال است که وعدۀ داروی مبارزه با سرطان یا ایدز را می​دهند در حالی که پیشرفت آنها در این زمینه​ها بسیار بسیار ناچیز بوده است. مبارزه با چنین لابی بزرگی نیاز به سرمایۀ عظیم و حمایت همه​جانبۀ مردم و سیاستمدارانی دارد که برای حقوق حیوانات ارزش قائل هستند.

آزمایش روی حیوانات چقدر هزینه دارد و چه کسی این هزینه​ها را پرداخت می​کند؟

غالب بودجۀ اختصاص داده شده به آزمایش روی حیوانات از مالیات و بیمۀ پرداخت شده توسط شهروندان تامین می​شود.

هزینۀ انجام آزمایشات در کشورهای مختلف متفاوت است مثلاً هزینۀ ساخت یک آزمایشگاه در کشور آلمان بین ۲۵ تا ۳۱ میلیون یورو است و هزینۀ سالیانۀ خود آزمایشات به طور متوسط ۱.۲۶ میلیارد یورو  برآورد می​شود.

این در حالی است که این مبلغ می​توانست صرف آگاهی​رسانی به مردم و توصیۀ روش​های پیشگیرانه شود. مثلاً در کشور آلمان هر ساله برای درمان بیماری​های مربوط به چاقی ۱۰ میلیارد یورو، برای درمان بیماری​های مربوط به مصرف دخانیات ۷۰ میلیارد یورو، برای درمان بیماری​های مربوط به تغذیۀ نادرست ۷۱ میلیارد یورو هزینه می​شود. تحقیقات نشان داد​ه​اند که ۷۰-۵۰ درصد داروهای تجویز شده هیچ تاثیر مثبتی در درمان بیماری​ها ندارند و برای درمان اثرات جانبی این داروها مبالغ بسیار هنگفت دیگری پرداخت می​شود.