با توجه به ویژگی ها و ماهیت صنعت تبلیغات اینترنتی ایران، چنین به نظر می رسد که ۵ گروه اصلی در این صنعت نقش ایفا می کنند. این پنج گروه عبارت اند از: ناشران اینترنتی، سازمان های تولیدی و خدماتی، شرکت های تبلیغاتی، دولت و مخاطبان تبلیغات. به گزارش پایگاه خبری فناوری اطلاعات برسام و به نقل از آوای صدا، در اینجا مشکلات و محدودیت های تبلیغات اینترنتی در ایران به تفکیک گروهها آمده است:الف) سازمان های تولیدی و خدماتی (تبلیغ دهندگان)یکی از مهمترین مواردی که موجب محدود ماندن تبلیغات اینترنتی در ایران شده است، دانش و اطلاعات ناکافی مدیران سازمان های تولیدی و خدماتی از کاربردهای تبلیغات در اینترنت است. بیشتر مدیران ایرانی از مزایا و فرصت های فراوانی که با تبلیغ در اینترنت می توانند عاید سازمان خود کنند، بی اطلاع و یا حداقل کم اطلاع اند.مدیرانی هم که اندک توجهی به اینترنت دارند، درک صحیح و کاملی نسبت به نیازهای مخاطبان اینترنتی ندارند و در نتیجه از سرمایه گذاری های خود در زمینه تبلیغات اینترنتی نتیجه چشمگیری به دست نمی آورند.همچنین، مدیرانی که تبلیغات خود را وارد صفحات اینترنتی کرده اند، بیشتر پایگاههای خارجی را به صورت رسانه اینترنتی خود انتخاب می کنند؛ زیرا نسبت به کارایی و اثربخشی پایگاههای ایرانی اطمینان لازم را ندارند.ب) شرکت های تبلیغاتیبسیاری از سازمان ها، امور تبلیغاتی خود را به شرکت های تبلیغاتی واگذار می کنند. این شرکت ها به برنامه ریزی تبلیغاتی برای سازمان های طرف قراداد خود اقدام می کنند. در این برنامه رسانه های تبلیغاتی همچون: تلویزیون، رادیو، مجله و روزنامه های عمومی و تخصصی، تابلوهای تبلیغاتی در سطح شهر و … پیشنهاد می شوند. آنچه مسلم است هنوز اینترنت در پورتفولیوی این شرکت ها سهم و جایگاه در خور توجهی ندارند؛ از این رو، اینترنت را متخصصان تبلیغاتی نیز مورد بی‌مهری واقع شده است. از دلایل کم توجهی شرکت های تبلیغاتی به رسانه اینترنت، کم بودن حاشیه سود تبلیغات اینترنتی برای شرکت های تبلیغاتی است که این امر خود به دلیل هزینه اندک این نوع تبلیغات است.همچنین، نبود آمار و ابزار مناسب برای نظارت و نظارت بر عملکرد تبلیغات اینترنتی موجب شده است تا سهم چندانی از طرف شرکت های تبلیغاتی برای این نوع تبلیغات در نظر گرفته نشود.ج) ناشران اینترنتیناتوانی پایگاههای ایرانی در جذب تبلیغات از موانع عمده رشد و گسترش تبلیغات اینترنتی است. کیفیت پایین محتوای پایگاههای ایرانی جذابیت لازم را برای تبلیغ کنندگان و مخاطبان فراهم نساخته است. وجود دیدگاه غیرتجاری در پایگاههای ایرانی موجب شده است، درآمدزایی جزء اهداف اصلی پایگاهها قرار نگیرد. از این رو، در گردانندگان پایگاهها کمتر با متخصصان بازاریابی مواجه می شویم؛ حتی در پایگاههایی که به ظاهر به جذب تبلیغات مشغول هستند؛ کمتر فعالیت های بازاریابی را به صورت حرفه ای شاهد هستیم. در نتیجه نبود مکانیزم های تبلیغاتی مناسب، موجب شده است تا پایگاههای ایرانی در جذب تبلیغات موفقیت لازم را نداشته باشند.د) دولترشد و گسترش اینترنت مانند سایر رسانه ها مستلزم حمایت‌ سازمان ها و دستگاههای دولتی ذیربط است. ضعف زیرساخت های مخابراتی و ارتباطی از تنگناهای تبلیغات اینترنتی به شمار می آید. ترمیم و بهبود این زیرساخت ها جز وظایف دولت محسوب می شود.سامان دادن به زنجیره تجارت الکترونیک نیز تنها با خواست و حمایت دولت امکانپذیر خواهد بود. ایجاد مکانیزم های پرداخت الکترونیک مانند بانکداری الکترونیک و پول الکترونیک از اقدام های اساسی و مهمی است که دولت باید در دستور کار خود قرار دهد.همچنین، تدوین قوانین و مقررات مناسب برای نقل و انتقال های الکترونیک، شناسایی هویت واقعی معامله کنندگان، ایجاد امنیت در دریافت ها و پرداخت ها و … از اقدام های اساسی است که پیش نیاز رشد تجارت الکترونیک است.بدیهی است که بدون سامان یافتن زنجیره تجارت الکترونیک نمی توان در تبلیغات اینترنتی رشد چشمگیری انتظار داشت.هـ) مخاطبان تبلیغات اینترنتیبه دلیل گسترش فراوان حجم تبلیغات در سالهای اخیر و استفاده از شیوه های نامناسب و غیرحرفه ای در ایران، نوعی دلزدگی نسبت به تبلیغات به وجود آمده است. حجم گسترده تبلیغات ناخواسته در اینترنت نیز بر این مشکل افزوده است. وجود نرم افزارهای متعددی که تنها برای در امان ماندن از تبلیغات ناخواسته طراحی شده اند، گواه این مدعاست. در چنین فضایی جلب توجه مخاطبان کار بسیار دشواری خواهد بود و مستلزم استفاده از روش های نوین و حرفه ای است. ضمن اینکه به دلیل فراهم نبودن امکانات تجارت الکترونیک‌، مخاطبان نیز کمتر به تبلیغات در اینترنت توجه می کنند.