پارس سگ ها قسمتی از رفتار و نحوه ارتباط برقرار کردن طبیعی آنها میباشد. سگ ها به دلایل خاص و معنی دار پارس میکنند. وقتی غریبه ای به خانه نزدیک میشود با شنیدن و بو کشیدن آنرا تشخیص میدهند، وقتی گله را هدایت و اداره میکنند. اکثر ما از سگ خود انتظار یک سگ نگهبان را داریم “watchdogs” که ما را در مقابل هر موضوع غیر معمول باخبر کند. اما به نظر میرسد سگ ها بی دلیل هم پارس میکنند. در دو تحقیق علمی انجام شده، یک سوم صاحبان سگ ها گزارش داده اند که سگ آنها به حد افراط پارس میکند. برای اینکه بتوانیم پارس سگ را کنترل کنیم ابتدا باید بدانیم آنها به چه دلایلی پارس میکنند.
انواع ارتباط صدائی سگ سانان
سگ ها به مشابه گرگ ها از اصوات خاص برای ارتباط صدائی استفاده میکنند. این ارتباط برقرار کردن از ابتدای زندگی آنها آغاز میشود.
توله های تازه بدنیا آمده صدائی شبیه میو میو کردن را دارند وقتی که به دنبال شیر و گرما میگردند. صدای بلند تر ناله و گریه مانند،هنگامی شنیده میشود که توله ضربه ای میخورد یا کار و درخواستش به نتیجه نمیرسد. وقتی سگ ها بزرگتر میشوند پنج نوع صدای متفاوت را ایجاد میکنند: زوزه، خرناس (غرغر)، خرخر، ناله و پارس (howls, growls, grunts, whines and barks). هریک از این نوع صداها در موقعیت های مختلف ایجاد میشوند.
زوزه برای معانی مختلف ارتباطی در شرایط متفاوت استفاده میشود. زوزه معمولا به گرگها تعلق دارد ولی سگ ها هم زوزه میکشند. در گرگها صدای زوزه بیشتر اوقات محدوده قلمرو را برای دیگر همنوعان مشخص میکند به عنوان حوزه و محدوده شکار و یا جفت یابی میباشد. سگها از زوزه بمانند علامت هشدار دهنده ( آژیر خطر) استفاده میکنند.
خرناس در واکنش های متفاوت ایجاد میشود. جهت ترساندن، هشدار، دفاع، حمله و همچنین در نشان سلطه بر دیگری نیز استفاده میگردد. ولی خرناس در هنگام بازی سگ ها هم نیزاستفاده میشود. با نگاه کرن به وضعیت فیزیکی بدن میتوان به معنی خرناس پی برد. خرناس به 
معنای حمله با خیره نگاه کردن و نشان دادن دندان ها همراه است و در این هنگام خرناس با بی حرکتی توام میباشد. خرناس در هنگام باز ی با نشان دادن خوشحالی توسط دم، حرکات پائین بالا بردن بدن به معنای ابراز شادمانی می باشد و معمولا با حرکت هائی مانند بالا و پائین پریدن و حرکات خاص برای جلب توجه کردن به همراه است.
خرخر در سگ ها به مانند آه کشیدن و ابراز حسرت در انسان است. اما در هنگامیکه سگها به یکدیگر و یا به شخصی خوش آمد میگویند نیز شنیده میشود.
ناله نوع ارتباط سطحی یا متوسط میباشد. سگ ها در هنگام ملاقات و خوشامد گوئی به یکدیگر صدایی شبیه به ناله در می آورند در معانی: اعلام سلطه پذیری، به نتیجه نرسیدن، درد و یا به منظور جلب توجه و یا چیزی برای دفاع از خود ناله نیز استفاده میگردد. سگ بطور کلی از گرگ بیشتر ناله میکند شاید به این دلیل باشد که سگ ها بیشتر به دنبال توجه میگردند تا گرگ ها. معمولا در این زمان به دنبال نتیجه ای هستند و منتظر دریافت پاداش و یا جایزه میباشند. به این نکته توجه کنید، اولین صدائی که از توله ای که تازه پیش شما آمده شنیده اید ناله میباشد، در هنگام شب که او خود را تنها میبیند. “ما معمولا ناخواسته و ندانسته ناله توله را تشدید میکنیم با اشتباه توجه کردن بیشتر به توله در هنگام ناله کردنش”.
پارس کردن روش دیگری از ارتباط در سگ ها می باشد و به نظر میرسد که در میان سگ سانان بیشتر در بین سگ ها پارس کردن رایج میباشد. باید گفت که این پارس کردن ممکن است در نتیجه تشویق انسان باشد. در بعضی از نژادها پارس کردن بیشتر پرور داده شده است به عنوان قسمتی از عملکرد سگ، برای مثال در سگ های نگهبان “watchdogs” سگ های گله پارس کردن جزئی اصلی عملکرد این سگ ها میباشد.
در مواردی مانند اعلام خطر و هشدار به دیگران و دفاع از قلمرو، جلب توجه و یا بازی، احراز هویت کردن در مورد خود یا دیگر سگ ها، واکنش به خستگی، شور و هیجان، وحشت زده شدن، تنهائی، دلواپسی و یا اذیت شدن نیزسگ ها پارس میکنند.
چرا سگ ها پارس میکنند؟
پارس اعلام خطر یا هشدار دادن توسط سگ از نوع پارس هایست که بعضی از صاحبان سگ آنرا تشویق و ترغیب میکنند. آنها میخواهند که سگشان خطر را اعلام کند و یا اگر مورد مشکوک یا شخص مشکوک را متوجه شد به آنان خبر دهند.
پارس های هشدار دهنده گرایش به سریعتر شدن دارند در زمانهای که مزاحم یا متخاصمی سرزده نزدیک میشود.
پارس های حمله یا پرخاشگرانه تن صدای پائینی دارند و معمولا با غرغر همراه اند. ما باید پارس های خبر دهنده و پارس به خاطر ترس را از هم تفکیک نمائیم.
پارس جلب توجه بیشتر مواقع از توله ها شنیده میشود برای اینکه توجه و تمرکز شما را به خودشان معطوف کنند. این پارس ها با پا فشاری همراه است که به سختی میتوان آنرا نشنیده گرفت، اما میبایست آنرا نشنیده تلقی کرد.
پارس بازی و هیجان معمولا به صورت کوتاه و تیز میباشند. این پارس ها در هنگام بازی و در زمانی که سگ هیجان زده میشود به طور معمول وجود دارد. معمولا در این هنگام یک وقفه در بازی لازم است.
پارس تعیین هویت چیزی ایست که معمولا در جوابگوئی به دیگر سگ ها در هنگام معرفی خود شنیده میشود. این راهیست که آنها میگویند من هم اینجا هستم.
پارس بی حوصلگی سگ در این حالت نیازمند به خارج شدن از محیط فعلی را میباشد، برای بدست آوردن انرژی وخارج شدن از بی حوصلگی.
پارس تنهائی و اضطراب مواقعی اتفاق می افتد که سگ شما تجربه اضطراب از تنهائی را داشته باشد. پارس کردن نوعی تجدید قوا در حیوان میباشد هنگامیکه شباهت به تجربه اضطراب برایش تداعی میشود. این نوع پارس ها معمولا برای همسایگان بسیار رنجش آور میباشد.
پارس وحشت زدگی در واکنش به یک صدا و یا حرکت ناگهانی معمولا رخ میدهد. برای سگ های نگهبان و هشدار دهنده میبایست قادر به کنترل اینگونه پارس های ناگهانی باشیم.
همانگونه که ملاحظه می نمائید، دلایلی متعددی برای پارس کردن وجود دارند و بیشترشان یک رفتار کاملا طبیعی میباشند. چند نمونه از پارس ها وجود دارند که بعنوان یک موضوع آسیب شناختی مورد ملاحظه قرار میگیرد. این موضوع در همین فصل مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
ویژگیهای یک پارس کننده
مطالعاتی انجام گرفت تا تعیین کند کدام سگ ها بیشتر علاقه به پارس کردن دارند. هیچ تفاوتی میان نرها و ماده ها از نظر تعدادی وجود نداشت. نژادهای بیگل ها، تریرها، و بعضی سگ های گله تمایل به پارس بیشتر دارند. این جای تعجب ندارد چون این یکی از ویژگیهای این نژاد ها میباشد. و این را هم باید گفت که افراط در پارس کردن هم در نژادهای خالص و هم در نژادهای مخلوط وجود دارد.
اصول کلی جهت کنترل پارس های ناخواسته در سگ ها.
اگر ما میخواهیم پارس کردن را کنترل کنیم ابتدا میبایست یک سگ فرمان بردار و آسوده “Relax” داشته باشیم. سگ به اشارات رفتاری صاحب خود نیازمند است. وقتی او را صدا میکنیم و میبایست در جای خود خوابیده بماند ( تا زمانی که سگ میبایست در حالت دراز کش بماند نباید پارس کند) و یا در یک جا بماند، ما در مسیر خوبی برای حل کردن مشکل پارس های مزاحم در سگ هستیم. در اضافه، چندین قانون وجود دارد که ما میتوانیم برای بهبود مشکل پارس استفاده کنیم.
ابتدا، در بیشتر مواقع باید با صدای بلند بگوئید “نه” این عمل میتواند مشکل را خراب تر کند که سگ احساس کند در جواب پارس او شما این صدا در می آورید و او را خوشحال میکند با این تصور که شما هم در مقابل پارس او عکس العمل نشان میدهید و در این بازی به او ملحق میشوید. چنانچه سگ شما لحن و معنای “نه” را میفهمد چنین مشکلی وجود نخواهد داشت.
رفتار همسان. یک کلمه و یک دستور مثلا “بس کن” برای این پارس نکردن استفاده کنید و سعی کنید همیشه با یک لحن و تن صدا آنرا بیان کنید. تمامی اطراف خانواده نیز از یک کلمه و یک تن صدا میبایست استفاده کنند.
صبور بودن. نسبت به سگ و خودتان صبور باشید. تغییر رفتاری زمان زیادی میبرد. شما میبایست آهسته آهسته به این تغییر دست یابید، یک پله پیشرفت در مرحله از تمرین نتیجه خوبیست. چنانچه از دست سگ خود عصبانی شوید شانس اصلاح سگ را از دست داده اید.
جایزه. به رفتار درست سگ خود جایزه بدهید.( این جایزه میتواند تشویق و نوازش و استفاده از کلماتی که حیوان به عنوان تشویق دریافت میکرده باشد و بهتر از آن جایزه های خوراکی ایست که میتوانید از مراکز فروش وسایل حیوانات خریداری نمائید و یا اگر مورد خوراکی که میدانید سگ شما به آن خیلی علاقه دارد.) تشویق بسیار تاثیر گذارتر از تنبیه است. تنبیه فیزیکی هیچ کاری انجام نمیدهد فقط سگ شما را پر از ترس از شما خواهد کرد و سگ به پارس خود ادامه خواهد داد. تشویق غذائی بهترین نوع تشویق در ابتدا میباشد. همیشه غذای تشویقی مانند تکه های کوچک مرغ پخته یا هات داگ با خود داشته باشید که در هنگام رفتار صحیح بعنوان جایزه به سگ بدهید. همینطور که به سمت جلو پیشرفت میکنید لازم نیست که همیشه تشویق غذائی را استفاده نمائید و با گفتن کلماتی مانند “آفرین”، “سگ خوب” . . .) و با زدن آهسته به قفسه سینه و یا نوازش این قسمت او را تشویق کنید.
در هنگام پارس کردن، سگ خود را در آغوش نگیرید، نرم و مهربان با او صحبت نکنید و یا با او بازی نکنید. در این صورت سگ شما باور خواهد کرد واقعا میتواند چیزی را با پارس اعلام نماید مانند خستگی، دلواپسی و ترس. با این رفتار، رفتار ناصحیح سگ خود را تقویت میکنید و به این صورت او بیشتر از قبل پارس خواهد کرد.
وضعیت را در کنترل داشته باشید. هر چه بیشتر که میتوانید وضعیت آموزش را مهیا کنید زمان های کوتاه و دفعات بیشتر. 5 تا 10 دقیقه برای هر دفعه تمرین زمان خوبیست.
سئوال کردن، بدون ترس و نگرانی از متخصصین سئوال کنید. مربیان و رفتار شناسان حیوانات و همچنین دامپزشک شما میتواند توصیه های با ارزشی برای شما داشته باشند. چنانچه شاهد شما در هنگام پارس کردن باشند ممکن است راهنمائی خاص و مفیدی برای شما داشته باشند.
در ادامه به انواع پارس در سگ میپردازیم و به طور ویژه راهکارهای تصحیح آنها را بررسی میکنیم.
پارس اعلام خطر یا هشدار دادن.
سگ ها در هنگامی که پستچی می آید یا کسی بیرون از خانه در خیابان در حال دویدن یا دوچرخه سواری ایست پارس میکنند. پستچی یا شخصی نزدیک خانه میشود و سگ پارس میکند این شخص از آنجا میرود سگ با خودش فکر میکند. اوه چه خوب پارس من آنها را از اینجا دور کرد. ” برای تصحیح این رفتار ما میبایست بر این وضعیت غلبه کنیم.
گاهی از مواقع با مانع شدن سگ از دیدن افراد غریبه میتوانیم این مشکل را کاهش دهیم. به هر حال اغلب ما میبایست بیشتر از این انجام دهیم. ابتدا، باید مطمئن باشیم که در قبال چنین رفتاری به هیچ عنوان سگ را تشویق نکرده و به او جایزه ندهیم در مورد هر نوع پارس کردن نمیبایت او را تشویق کرد. وقتی سگ غذا میخواهد و پارس میکند و شما به او غذا میدهید او را تشویق کرده اید. اگر سعی کنیم در ابتدا پارس سگ را نشنیده بگیریم و در عوض در آخر به او توجه کنیم سگ یاد میگیرد که پارس های کوتاه و با تن پائین جوابگو نیست اما پارس بلند و و بیشتر جوابگو است.
هنگامیکه سگ ما با پارس کردن ما را با خبر کرد که کسی وارد میشود. بعد از یک یا دو پارس به سگ این سیگنال را باید بدهیم که او سگ خوبیست که ما را خبر کرد ولی حالا من اوضاع را در کنترل دارم. اغلب با فرمان “بس کن” یا ” کافیست” باید به این هدف برسیم.
برای آموزش “بس کن” وضعیتی را بوجود بیاورید که سگ شما پارس کند، اما نه به حد زیاد. برای مثال به در بزنید بعد از یک یا دو پارس کردن، در زدن را متوقف کنید در این هنگام با در آوردن صدا و یا به هر صورت ممکن حواس سگ را پرت کرده و به سمت خود متوجه نمائید. اگر پارس کردن را متوقف کرد در این موقع بلافاصله بگوئید “بس کن” و به او جایزه خوراکی بدهید. اگر پارس کردن را متوقف نکرد جایزه لذیذ و مورد علاقه اش را جلوی بینی سگ بگیرید چنانجه پارس کردن را متوقف کرد بلافاصله بگوئید “بس کن” برای چند لحظه منتظر بمانید و چنانچه پارس نکرد به او جایزه بدهید و او را تشویق کنید. زمان دقیق دادن جایزه بسیار مهم است - سگ کاملا باید متوجه شود که به خاطر ساکت بودن دارد جایزه میگیرد و یا به دلیل اینکه باید پارس کند. به خاطر داشته باشید که به گوئید “بس کن” (و یا هر کلمه دیگری که برای ساکت کردن استفاده میکنید). فقط به خاطر داشته باشید شما و تمام افراد خانواده باید از یک کلمه و با یک لحن ثابت این کلمه را بیان کنند.) در آینده هنگامیکه او به کلمه “بس کن” خو گرفت این کلمه را به عنوان فرمان ممعانت از هر نوع پارس کردنی میتوانید استفاده کنید.
پارس ترس
بعضی از سگها ممکن است به حالت هشدار و خبر پارس کنند ولی پارس آنها میتواند از روی ترس نیز باشد. یک نمونه بارز از این نوع سگ هائی میباشند که وقتی هر غریبه ای به آنها نزدیک میشود پارس میکنند.
چنانچه سگ شما بدون شواهد ترس به دیگران پارس میکند، ابتدا باید مطیع بودن را بیاموزد، تسلیم فرمان و اشاره شما باشد بدون استرس و با آرامش خاطر. سپس 
باید محیطی را شبیه سازی کنید که در هنگامیکه سگ در آرامش قرار دارد و غریبه ای به او نزدیک شود تا محدوده ای که او آرام است و پارس نمیکند. او را تشویق به آرامش کنید و تا زمانیکه آرام است به او جایزه داده و او را تشویق کنید. طی روزه ها و چند هفته این تمرین را ادامه دهید و غریبه ها تا محدوده که شما تعیین کرده اید نزدیک شوند (محدوده ای که سگ آرام است و تا آن محدوده سگ پارس نمیکند.) به تدریج سعی کنید غریبه ها به سگ نزدیک تر شوند و در این هنگام شما به دادن جایزه به حیوان ادامه دهید که در این حالت سگ متوجه میشود که با نزدیک شدن غریبه یک اتفاق خوب در حال رخ دادن است که شما به او جایزه میدهید. تا زمانیکه این تمرین ادامه دارد و کنترل سگ را به طور کامل در دست نگرفته اید بهتر است او را به مکان های شلوغ نبرید.
توله خود را تشویق به پارس به دیگران ننمائید. با این کار شما یک عادت بعد را پایه گذاری میکنید و او همیشه به مردم مشکوک بوده و از آنها ترس خواهد داشت. و این خوش شانیست که او به وضعیت های عجیب و غریبه های مشکوک پارس کند بدون آنکه شما او را تشویق به پارس کردن کرده باشید.
پارس جلب توجه
توله های کوچک به مانند سگ های بزرگتر خیلی زود یاد میگیرند که با پارس کردن توجه ما را به سمت خودشان تغییر دهند. مشکل اینجاست که سگ ها با هر نوع توجه ای که به آنها میشود خوشحال و خوشنود میشوند، چه مثبت باشد و چه منفی. یک “نه” گفتن با تحکم هم برای آنها یک توجه محسوب میشود، بنابر این یک توله آن چیزی را که میخواهد بدست می آورد حتی با “نه” گفتن شما که فکر میکنید او را از پارس کردن واین رفتار تا درست نحی میکنید و در واقع دارید او را ترغیب میکنید. بهترین راه برای کنترل اینگونه پارس ها، تنها نشنیده گرفتن آن است هر چقدر که میخواهد با صدای بلند و اصرار از طرف سگ باشد.
بعضی مواقع، یک جایگزین برای کنترل کردن اینگونه پارس ها مفید است. یک سکه در یک قوطی فلزی نوشابه، صدائی مانند یک شیپور کوچک، یا هر وسیله ای که یک صدا تولید کند میتواند سگ را تحریک کرده که از پارس کردن دست بکشد و به این صدا توجه کند. و در این هنگام شما میبایست یک جایگزین برای پارس کردن به او بدهید- یک عروسک، قدم زدن با او. تنها مطمئن باشید که او از پارس کردن دست کشیده قبل از اینکه جایگزین را به عنوان جایزه به او بدهید. در غیر اینصورت او تصور میکند که به خاطر پارس کردن جایزه میگیرد.
پارس بازی و هیجان
چنانچه سگ شما در هنگام بازی بی اندازه پارس میکند بهتر است بگذارید در بازی کمی آرام بگیرد و بازی را آهسته تر انجام دهد. اگر به پارس ادامه داد بازی را تا هنگامیکه از پارس کردن دست نکشیده متوقف کنید.
پارس تعیین هویت
این نوع پارس کاملا غریزی میباشد و در بعضی مواقع کنترل آن بسیار سخت میباشد. مخصوصا هنگامیکه در خانه یا اطراف چند سگ وجود دارد. معمولا یک محرک در این گروه وجود دارد که مابقی به او ملحق میشوند. بهترین راه ممکن برای کنترل این نوع پارس همان کنترل پارس “اعلام خطر و یا هشدار دادن” میباشد. برای مثال روش “فرمان برداری و آرامش” با جایگزین کردن یک موضوع دیگر برای سگ مانند بازی با یک اسباب بازی و مانند آن مناسب میباشد.
پارس بی حوصلگی
سگ هایی که از روی بی حوصلگی پارس میکنند این نوع پارس شبیه پارس سگ هائیست که به دنبال جلب توجه میگردند یا آنهائی که تنها هستند. سگ های بی حوصله احتیاج به یک انجام یک کار دارند. ما باید محیطی را برای آنها شبیه سازی کنیم که از این بی حوصلگی بیرون بیایند و یا بیشتر باید با آنها تحرک و ورزش داشته باشیم. یک سگ خسته کمتر شاهتی به یک سگ بی حوصله ندارد. اسباب بازی هائی که بتواند آنها را گاز بگیرد و با آن مشغول شوند میتواند یک روش مناسب باشد برای تحریک فکر سگ و به همان اندازه که تحرک فیزیکی نیز با این نوع بازی برایش وجود خواهد آمد.
پارس تنهائی و اضطراب
سگ ها در هنگام تنهائی پارس میکنند تا “اضطراب از تنهائی” خود را اعلام کنند. همانگونه که قبلا ذکر گردید این سگها در میان یک دور باطل قرار میگیرند – بیشتر اوقات را به تنهائی میگذرانند پس بیشتر پارس خواهند کرد، هنگامیکه زیاد پارس میکنند بیشتر غمگین و افسرده میشوند و به این دلیل دوباره پارس خواهند کرد، پارس کردن آنها را بیشتر غمگین کرده بنابر این بیشتر پارس میکنند – این دور به همین صورت ادامه خواهد داشت.
میبایست با اصول صحیح و زیر بنائی در مورد “اضطراب از تنهائی” با سگ کار کرد. این کار به چندین روش میتوان انجام داد. مانند روش “اعلام خطر و یا هشدار دادن” ما احتیاج داریم به سگ به طور ساده “فرمان برداری و آرامش” را آموزش دهیم. سپس میتوانیم بر روی “اضطراب از تنهائی” کار کنیم.
میبایست با خارج شدن و یا به صورت نمایشی طوری وانمود کنیم که از خانه برای مدت کوتاه خارج شدیم – و قبلا از اینکه سگ عصبی شده و شروع به پارس کند برگردیم ( این ممکن است برای شروع فقط یک ثانیه باشد). ما سگ را تشویق نمکنیم و جایزه هم نمیدهیم ولی برای ساکت و آرام شدن ااور ا تشویق کرده و جایزه میدهیم. بتدریج زمان بیرون ماندن و بر گشتن را افزایش میدهیم قبل از اینکه سگ “اضطراب از تنهائی” را بروز داده و شروع به پارس کند. چنانچه سگ شما در خانه حتی هنگامیکه اتاق را ترک میکنید مضطرب میگردد، میبایست روبروی سگ چندین قدم در اتاق بردارید بروید برگردید که احساس آرامش کند. چنانچه به تصحیح این رفتار اقدام میکنید نمیتوانید آهسته ادامه دهید و میبایست خیلی سریع به تصحیح این روش اقدام نمائید.
همچنین میبایست عادت های خود را نیز تغییر دهیم، شاید شما هم مانند خیلی ها آخرین کاری برای خروج از خانه را که انجام میدهید این باشد که کفش ها را می پوشید وکلید ها را بر میدارید؟ به طور متناوب کفش ها را بپوشید و کلید را بردارید ولی از خانه خارج نشوید برای مثال بروید روی مبل بنشینید و شروع به خواندن کتاب کنید. چنانچه در روزهای تعطیل و آخر هفته رادیو و موسیقی گوش میدهید در طول روزه های کاری هم رادیو را روشن بگذارید. ممکن است سخت باشد. ساعت بگذارید و در روزهای تعطیل و آخر هفته هم زود از خواب بیدار شوید و در خانه بمانید. این کار شکستن روتین ها را انجام دهید تا سگ شما به این اشارات توجه نداشته باشد. همچنین این نکته مهم را هم به خاطر داشته باشید که در هنگام خروج به سگ خود بیشتر از معمول توجه نداشته باشید.
هنگامیکه خارج از خانه میشوید مطمئن باشید که سگ در آرامش است- به همراه نور، گرما، صدای رادیو، اسباب بازی. اگر سگ شما در خارج از خانه نگهداری میشود یک خانه برای او بسیار 
اطمینان بخش خواهد بود. بعضی سگ ها در خانه میبایست نظارت بر خارج از خانه هم داشته باشند، کنترل اوضاع ترافیک، گربه همسایه یا سنجاب ها و پرندگان بالای درخت. بعضی از سگ ها با دیدن بیرون بیشتر احساس تنهائی بهشان دست میدهد هنگامیکه میبیند کار بهتری در خارج میتوانستن انجام دهند ولی در حال حاضر نمیتوانند. شما میبایست متوجه شده و تصمیم بگیرید که با کدام وضعیت سگ شما احساس تنهائی کمتری میکند. حتما قبل از خروج تمرینی در حدود نیم ساعت با سگ داشته باشید. سگ در زمان خستگی کمتر احساس تنهائی میکند تا در زمان بی حوصلگی.
اگر سگ شما در هنگامیکه خانه نیستید به غیر از پارس؛ خرابکاری ( جویدن و شکستن وسایل) هم میکند. هرگز موقعیکه به خانه باز میگردید و متوجه میشوید که چیزی پاره پاره شده و یا جویده شده است سگ خود را نتبیه نکنید. چنانچه او را تنبیه کنید، سگ شما این فکر را با خود خواهد داشت که هنگامیکه به خانه بر میگردید او تنبیه خواهد شد و این عمل او را بیشتر مضطرب خواهد کرد. چنانچه شما از عمل سگتان در منزل فیلمبرداری کنید متوجه خواهید شد که این سگ های ویرانگر به هیچ عمل خرابکاری دست نخواهند زد تا قبل از زمانی که صاحبانشان معمولا در آن ساعت به خانه بر میگردد، در این هنگام سگ به دلیل نزدیک شدن به زمان بازگشت صاحبش و تنبیه قریب الوقوع مضطرب گردیده و دست به این کار میزند.
همانگونه که در هنگام باز گشت سگ خود را تنبیه نمیکنید، به او توجه بیش از حد هم نداشته باشید – بنابر این برگشت شما به خانه برای او عمل خاصی نخواهد بود. درعوض هنگام ورود فقط به او یک ارتباط لفظی مانند سلام برقرار کرده و به کارهای معمول خانه رسیدگی کنید. هنگامیکه سگ شما آرام گرفت در این زمانی را با او بگذرانید.
اصولا چنانچه میبایست زمان زیادی را در خارج از خانه بگذرانید بهتر است از همسایه ها و یا یک نگهدارنده حیوانات “pet sitter ” بخواهید که یک یا چند بار به سگ سرکشی کند. این کمک خواهد کرد تا زمان طولانی نبود شما شکسته شود.
در انتها، چنانچه “اضطراب از تنهائی” خیلی شدید باشد، تجویز دارو در هنگام تصحیح رفتار نیز ضروری میباشد. توجه داشته باشید که تجویز دارو به تنهائی مشکل را بر طرف نخواهد کرد، اما میتواند کمک خوبی باشد. با دامپزشک خود مشاوره ای داشته باشید تا تصمیم برای نوع داروی موثر برای سگ شما را بگیرد.
پارس وحشت زدگی
برای کنترل پارس وحشت زدگی بهترین روش همان روش کنترل در مورد روش “اعلام خطر و یا هشدار دادن” به او فرمان “بس کن” را آموزش دهید و این فرمان بسیار کمک خوبی در تصیح انواع پارس ها میباشد. چنانچه صدای خاصی سگ شما را وحشت زده کرد، خوب است که آن صدا را ضبط کرده و آنرا برای سگ تکرار کنید ولی بسیار ملایم بطوریکه سگ شما آرامش خود را با شنیدن آن از دست ندهد. اگر سگ شما پارس نکرد به او جایزه بدهید. در طول روزها و هفته صدا را افزایش داده تا جائیکه به صدا واکنش نشان ندهد در این هنگام او را تشویق کرده و به او جایزه بدهید.
آسیب شناسی پارس کردن.
هر پارس کردن ساده را در سگ نباید به مشابه یک پارس از نوع آسیب شناسی در سگ تصور کرد. بیشتر پارس هائی که ما در باره آنها صحبت میکنیم پارس کردن های معمول و طبیعی در سگ هستند به استثناء پارس به خاطر “اضطراب از تنهائی”. پارس کردن میتواند هم غیر طبیعی و هم آسیب شناسانه در وضعیت “اضطراب از تنهائی” باشد، برای گرفتن یک نتیجه از یک رفتار نامناسب وسواسی که کدام سگ پارس هایش از روی افراط است و یا به خاطر یک عمل غیر طبیعی 
پارس میکند (مانند افتادن برگ درخت)، یا در سگ ها کدام وقتی به افراد یا سگ های دیگر میرسند بسیار برانگیخته میشوند. سگ هائی که در هنگام پارس مهاجم هم میشوند میبایست ابتدا رفتار خشونت آمیز و مهاجم آنها تصحیح شود قبل از اینکه بخواهیم مشکل پارس آن ها را تصحیح کنیم.برای سگ هائی با پارس های آسیب شناختی و یا رفتار های نامناسب مضاعف در کنار پارس کردن، به طور اکید توصیه میگردد که از یک گروه و تیم برای تصحیح این رفتار کمک گرفته شود. تیم یا گروه متشکل میشوند از تمام افراد خانواده، یک رفتار شناس حیوانات و یک دامپزشک. تمام افراد خانواه میبایست به یک روش با سگ کار کرده و برخورد کنند، و از یک فرمان نیز استفاده کنند. رفتار شناس حیوانات راهنمائی هائی را در مورد رفتار سگ شما خواهد داشت و ممکن است تمرین هائی را برای شما برنامه ریزی نماید که بسیار مفید خواهد بود. دامپزشک شما ممکن است با بینش، داروئی را برای سگ شما تجویز کند که سگ شما جوابگوئی بهتری در تصحیح رفتار نامناسب در هنگام آموزش داشته باشد.
کنترل کردن پارس توسط “قلاده های تادیب کننده”
تعداد زیادی از قلاده تادیب کننده در بازار وجود دارد که بعضی از آنها محرک الکتریکی، ماوراء صوت و یا بو (سگ فقط متوجه این بو و صدا خواهد شد نه انسان) میباشند در زمانی که سگ پارس میکند. این ها ممکن است در کنار مراحل تصحیح رفتار مفید باشند. این قلاده ها به تنهائی تصحیح کننده نمیباشند. متاسفانه این قلاده ها به طوری ساخته نشدند که تمام حالات پارس کردن را جوابگو باشند. برای پارس های بسیار قوی تنبیه یا شوک آنقدر قوی نیست که سگ را آرام کند. و گاهی تنبیه میشوند بدون اینکه پارس کردنی در کار باشد. برای سگ های تنها که مشکل “اضطراب از تنهائی” را دارند این قلاده ها آنها را بیشتر مضطرب نماید.
در بعضی از موقعیت ها این قلاده ها میتواند کمک باشد. برای مثال نوعی قلاده وجود دارد که بوئی مانند لیمو یا مرکبات ایجاد میکند”citronella collar ” در زمانی که سگ پارس میکند. بوی لیموی پخش شده در هوا به شما میگوید که سگ شما در هنگامیکه نبودید پارس کرده است. در این وضعیت شما میبایست مشکل پارس کردن سگ خود را تصحیح نمائید و یا سگ یا آپارتمان خود را از دست خواهید داد، قلاده کنترل پارس در زمان هائی که شما از سگ خود فاصله دارید ممکن است مفید باشد فقط به خاطر داشته باشید که این قلاده فقط باعث توقف موقتی پارس کردن میشود و شما میبایست در ازای پارس نکردن سگ خود را حتما تشویق نموده و به او به جایزه بدهید. سگ شما به تنهائی نمیتواند آموزش پارس نکردن را بیاموزد و حتما میبایست شما به او این آموزش را بدهید.
نوع دیگر قلاده که میتواند کمک باشد قلاده تسمه ای “halter collar ” میباشد این قلاده شبیه افسار و قلاده در اسب میباشد. وقتی بند آنرا میکشید دهانه آن بسته میشود با کشیدن بند و هنگامیکه سگ آرام میشود فرمان “بس کن” را به کار برید و سپس به او جایزه بدهید. با این روش شما پیشرفت آموزش را تسریع مینمائید.
برداشتن تار های صوتی
برداشتن تارهای صوتی یک جراحی است که در آن تارهای صوتی سگ برداشته میشود. دو روش جراحی برای برداشتن تارهای صوتی وجود دارد، یکی از طریق دهان و دیگری از طریق ایجاد شکاف در گردن میباشد. برداشتن تارهای صوتی به معنای این نیست که سگ کاملا بی صدا خواهد شد. سگی که این جراحی بر روی آن صورت گرفته به پارس کردن اقدام میکند ولی صدائی مانند خش خش یا خر خر شنیده میشود، از آنجائیکه بعضی از افراد به این اقدام دست میزند باید گفت که مشکل در مورد حیوان (ترس، اضطراب، تنهائی . . .) همچنان باقیست و فقط صدای پارس شنیده نمیشود. به عبارتی مشکل سگ حل نشده بلکه ما مشکل خود را حل کرده ایم.
جلو گیری از پارس های مزاحم در توله ها
به توله از ابتدا به روش صحیح آموزش دهید این بسیار ساده تر از آن است که در آینده به خواهید آنرا تغییر دهید آن هم در زمانی که به یک عادت برای آنها تبدیل شده است. بعضی از رفتار که در توله ها جذاب و دلفریب به نظر می آید در سگ بالغ به شکل یک مشکل دیده میشود. بنابر این پیشاپیش در مورد رفتارهای ناصحیح آینده سگ خود فکر و برنامه ریزی کنید.
چند کار اولیه که در هنگام آوردن توله در شبهای اول آمدن به خانه باید انجام دهید: سخت است ولی در آینده بسیار به شما کمک خواهد کرد. بهتر است در ابتدا آوردن توله قفسی را برای او در اتاق خواب خود قرار دهید. توله احساس امنیت بیشتری با شما خواهد کرد، امنیت اعتماد به شما را در او بوجود می آورد. اعتماد مشکل اضطراب از تنهائی در آینده را تقلیل خواهد داد. فقط به خاطر داشته باشید به هیچ وجه به توله در هنگامیکه ناله میکند و نق میزند توجه نکنید- این تنها جایزه نادرستی است که با توجه کردن به او خواهید داد.
برای شروع به سگ خود آموزش دهید که قرمانبردار و آرام باشد از زمان خیلی زود این کار شروع کنید، بعدها به سادگی میتوانید مشکلاتی مانند پارس کردن اگر بوجود آمد را تصحیح نمائید. مشکلات در سن کم معمولا به شما میگویند که به چه دلایلی در آینده سگ چه نوع مشکل پارس را خواهد داشت. آیا ترس است یا تنهائی و یا جلب توجه؟ روش صحیح برای تشخیص بسیار به آینده کمک خواهد کرد.
توجه داشته باشید چنانچه میخواهید سگ شما در وضعیت های مورد نظر شما و یا با فرمان پارس کند باید فرمان متوقف کردن پارس ” بس کن” را در سن خیلی کم را نیز به او آموزش بدهید. این در قسمت پارس اعلام خطر یا هشدار ذکر گردیده است.
به توله های کوچک وضعیت هائی که در آینده ممکن است باعث اضطراب در آنها شود را نشان دهید. اجازه دهید توله به پیاده روی در کنار شما در خیابان های شلوغ را بیاموزد. اجازه دهید توله با صداهائی مانند جارو برقی، سشوار و دیگر وسایل صدا ساز آهسته آهسته آشنا شده و از صدا نترسد. این وسایل را یکدفعه به طرف آنها نبرید که دچار ترس شوند، آهسته به آنها نزدیک کرده و در صورت آرام بودن به آنها جایزه داده و انها را تشویق کنید.