صفحه-نخست » سگ

(قسمت سوم) سگی که دچار ناشنوایی است برای زندگی به حواس دیگرش متکی می شود تا جبران ناشنوا بودنش شود و صاحبان با استفاده از دیگر حواس و تقویت آنها می توانند با سگ ارتباط برقرار کرده و به آموزش حیوان بپردازند و از زندگی با یک سگ ناشنوا نیز لذت ببرند.

بویایی: یکی از اصلی ترین حواس سگ می باشدکه حیوان ناشنوا بیشترین تکیه را برای شناخت و پاسخ دادن به محرکها بر آن دارد. صاحبان می توانند با استفاده از روشهای تربیتی چون یافتن اشیاء با سگ ناشنوای خود همانند یک سگ سالم ارتباط برقرار کنند و به آموزش و تربیت آن بپردازند.صاحبان می توانند با استفاده از تشویقیهای خوراکی چون گوشت خشک، ژانبون، سوسیس و دیگر تشویقیها که دارای بوی زیادی هستند به آموزش سگ سرعت بخشند.

چشایی: سگ ناشنوا را می توان با تشویقیهای خورای همچون دیگر سگها به روش شرطی کردن آموزش داد. بهتر است برای این منظور از خوراکی هایی که طعم آنها برای سگ جذاب و جدید است استفاده شود.

حس لامسه: با استفاده از نوازش می توان سگ ناشنوا را با محیط اطراف آشنا ساخت. نوازش و لمس سگ ناشنوا توسط صاحب بسیار با اهمیت است، مخصوصا زمانی که سگ در محیط جدید و یا با افراد و موجودات ناشناس برخورد می کند و احساس وحشت زدگی پیدا می کند.
در چنین مواقعی صاحب بدن سگ را به پای خود تکیه می دهد و حیوان را به آرامی نوازش می کند، بیاد داشته باشید در زمانی که سگ دچار استرس می شود همیشه یک نقطه از بدن سگ را نوازش کنید. این عمل (لمس آرام بدن و نوازش) به سگ ناشنوا احساس امنیت می دهد.
بیاد داشته باشید که هیچگاه برای ازبین بردن ترس در سگ ناشنوا، سر حیوان را مورد نوازش قرار دندهید چون احساس ترس را در سگ تشدید می کند.

بینایی: سگهای ناشنوا غیر از حواس بویایی و لامسه از طریق بینایی و دریافت نور محیط به محرکها پاسخ می دهند. همانطور که قبلا اشاره شد سگ ناشنوا می تواند معنی علائم دست را متوجه شود و به آن پاسخ دهد. اما در تاریکی صاحبان می توانند با استفاده از چراغ قوه با سگ ناشنوایشان ارتباط برقرار کنند. مثلا زمانی که در تاریکی سگ از شما فاصله گرفته است با خاموش و روشن کردن و یا حرکت دادن نور چراغ قوه می توانید سگ را به سمت خود هدایت کنید.

چگونگی برقراری ارتباط با سگ ناشنوا

آرام و صبور بودن صاحب:
صاحبان باید با سگ ناشنوایشان بسیار محبت باشند و در زمان آموزش فرمانها با صبر و آرامش به تربیت سگ اقدام نمایند و نسبت به خطاهای حیوان و در نگهداری آن پرحوصله باشند.
در زمان برخورد با سگ ناشنوا مهربان باشید. بیاد داشته باشید که آنها بینا هستند و محبت را در چهرۀ شما تشخیص می دهند و معنی لبخند شما را کاملا درک می کنند.

استفاده از قلادۀ مخصوص:
لازم است که صاحبانی که دارای سگ ناشنوا هستند مخصوصا اگر در شهر و یا شهرستانهای پرترافیک زندگی می کنند، باید در زمان پیاده روی همیشه سگ را به قلادۀ کمری مجهز کنند تا کنترل بیشتری بر روی حرکات و رفتار ناگهانی سگ در زمان پاسخ به محرکها داشته باشند. صاحبان باید بدانند که نباید سگ ناشنوا را بدونه قلاده خارج از منزل ببرند.
حتما برروی قلادۀ سگ ذکر کنید که این حیوان ناشنوا است تا افرادی که در برخورد با آن قرار می گیرند بدانند که این سگ نیار های خاص خود را در برقراری ارتباط با محیط اطراف خود دارد.

برقراری ارتباط با دیگران:
هنگامی که فرد جدیدی می خواهد با سگ شما ارتباط برقرار کند باید قبل از اقدام به نوازش سر و یا زیر چانۀ حیوان به او بگویید که این سگ ناشنوا است و این اقدام باعث ترس سگ می شود و بخواهید که ابتدا دست خود را روبروی بینی حیوان قرار دهد تا سگ با حس بویاییش او را بشناسد و بعد شانۀ سگ را نوازش کنند.

ارتباط سگ ناشنوا با کودکان بازیگوش:
اگر کودکانی که با سگ ناشنوای شما در ارتباط هستند، پرجنب و جوش می باشند و به تذکرات شما دربارۀ چگونگی ارتباط با یک حیوان ناشنوا توجه نمی کنند، هرگز اجازه ندهید با سگ ناشنوا بدونه حضور شما ارتباط برقرار کنند، چون ممکن است سگ از جست و خیز و یا تماسهایی بدنی بوجود آمده احساس ترس و ناامنی پیدا کرده و رفتاری پرخاشگرانه از خود نشان دهد و به آنها آسیب جدی برساند.
همانظور که قبلا گفته شد، سگهای ناشنوا نسبت به لمس شدن حساس می باشند زیرا سگهای سالم قبل از لمس شدن وجود فرد را از طریق شنوایی احساس می کنند و آمادگیبرخورد را با افراد بدست می آورند. اما این حالت در سگهای ناشنوا وجود ندارد و باعث بهت و ترس آنها و در نتیجه رفتار پرخاشگرانه از حیوان سر می زند.