قسمت پنجم : مصاحبه با دکتر شیری
خلاصه عرضم اينه که داشتن پت فايده هم داره،ما اگر ايده هايه منتقدانه رو مطرح ميکنيم
خوبه که ديدگاه مثبت رو هم مطرح کنيم و ببينيم و با باور به اينکه انسان مجودی مختاره که
اجازه داره فکر کنه بهتره که فوايد و خطرات رو بگيم و اجازه بديم خود انسان تصميم بگيره
پس به اين نتيجه ميرسيم که اين فرهنگ و پديده نگه داری پت که در ايران اومده به نوعی -
بايد با فرهنگ ما هماهنگ بشه و ميبينيم که اين يک فرهنگ غربی نيست و با روح خود ما هم
ميتونه هماهنگ باشه،اينطور نيست؟البتّه در اين زمينه کسانی که ديرينه شناسی ايران بلدند بيشتر
ميتونن نظر بدن،پروژه ايرانيزه يا اسلامی کردن نسبت به محصولات فرهنگ غير ايرانی
احتمالاً در اين زمينه هم بايد باشه
البته من بايد يک چيزی رو عرض کنم که اولين جامعه اي حيوانات رو نگه داری کرد و اسب ها رو-
تربيت کرد ايرانی ها بودند،که در نگارگری ها و آثار حجمی ايران اين مسأله نشان داده شده
شما ميبينيد که گروهی از مسلمان های ايرانی که آکادميک غرب داشتن اومدن و گفتن
نماز به نوعی يوگا محسوب ميشه،وضو يه جور بهداشته،به نظر ميرسه اين بزک کردن علمی
يک جور خودمحور انگاری در آدمه،بحث برگشتن به پيشينه ما رو به جايه خاصی نميرسونه
سؤال من اينه که نگه داری پت يک فرهنگ غربيه يا اينکه هميشه با ما بوده؟-
نميدونم امّا به نظر ميرسه که گزاره دوّم عقلانی تر هست انسانها از قبل با حيوانات
توی يک طبيعت بودند حالا جنبه لوکسش يه چيزی حدود دويست سيصد ساله که اضافه شده
مثلاً ممکنه هزينه نگه داری يک گربه يه جاهايی بيشتر از هزينه نگه داری يه بچه باشه
حالا ما بايد با اين محصول چه جوری برخورد کنيم؟
کنيم يا مثل ماهواره بگيم نه و همه داشته باشن؟delete
کی ما بايد ياد بگيريم که در مقابل يک محصول به تعال برسيم نه نقابل؟
دليلی نداره ما پتانسيل مملکت،راهنمايی رانندگی،ناجا رو بذاريم برای اينکه برنامه درست کنيم
و حمله کنيم به کسانی که پت نگه ميدارن،بايد بدونيم که هر پديده اي مثل موسيقی،
ماهواره و...يک سری خوبی داره و يک سری بدی،به جای اينکه محصول رو حذف کنيم
بايد سطح فکری آدمها رو ارتقا بديم.همين قضيه عروسک هايه سارا و دارا
در برابر باربی باعث ميشه ما فکر کنيم علاوه بر اينکه غيرته حماقتم هست،
اگر بيايم دارا و آرا رو خوشگل درست کنيم و با مافيای اقتصادی در تعامل باشيم
ديگه نيازی به اين همه بگيرو ببند نيست،من يه مدّت هرچی دنبال خط کش باربی ميگشتم
هرجا ميرفتم ميگفتن نداريم چون مظهر فرهنگ غربه،منم ميگفتم حالا فرهنگ اينور رو
بدين،که اون موقع هنوز خط کش دارا و سارا نيومده بود،اين نشون ميده که انگار عقلانيت
همه جا نيست،آفت جامعه ايران افراط و تفريطه در هم مسأله اي،بايد ما به اين بلوغ
فکری برسيم که پت،هنرپيشه ،موسيقی رو چه ما بديم چه غرب بايد فرهنگ رو
هم باهاش منتقل کنيم در اين صورت واکسينه کرديم و شبيخون فرهنگی دامنمون
رو نميگيره مثل اين ميمونه که جامعه رو در مقابل يک بيماری واکسينه کنيم،حالا اگر
دو نفر بيمار شدن مفهومش اين نيست که واکسيناسيون به درد نميخوره،اين اقتضای
پيشگيری از يک بيماريه،ما بايد جامعمون رو هم دربرابر مسائل فرهنگی واکسينه کنيم
همين کاری که الان شما داريد با من انجام ميديد برای اينکه به عنوان يک آکادميسين
ميخواين به مردم آگاهی بديد و چون خواستگاه شما اين مسأله هست منم وقت ميزارم
چون اين مسأله مردم منه.ما آگهی ميديم که مسئوليت پذيری رو بيشتر کنيم،اينجوری
هم اون کسی که داره پت نگه ميداره حالش بهتره،هم اون حيوان و حتّی منی که
نگه نميدارم حالم خوبه از اينکه کسی پت داره دردم نميآد
نکته ديگری که ميخوم بهش اشاره کنم اينه که ما هميشه پت رو همدم خودمون قرار ميديم-
حتّی در خود دين ما هم توصيه شده،که ميگه چهار دسته سگ هست که نگه داريشون
اتّفاقاً خوبه،که کلاب رابعه به اونها نسبت دادند،امّا در فرهنگ ما سگ تزئينی نبايد داشته باشيم
يعنی terriereيعنی انون رو مثل يک عروسک ميدونن،در صورتی که ما اساسًسگ تزئينی نداريم ،مثلاً
ها سگ هايی هستند که خاک رو ميکنند سوراخ ايجاد ميکنند تا خرگوش بگيرن،terriere کننده،
ميخوام بگم که درسته که جامعه حسّاس شده روی نگه داری سگ تزئينی،
ولی در خود دين ما هم گفته شده که کلاب رابعه را ميشه نگه داشت،مثل سگ های کار،نگهبان،
شکار و...که همين الان در نيروی انتظامی برای زنده يابی مرده يابی .پيدا کردن مواد مخدّر
و ... از اونها استفاده ميشه،حتّی برای کمک کردن افراد نابينا و شکار هم از اونها استفاده
که يکی از کوچکترين و گرانترين و سگ مورد علاقه ملکه اينگليسyurkshire terriere ميشه،مثلاً
هست اين سگ برای گرفتن موشه يعنی ما سگی به عنوان سگ ترئينی نداريم،يعنی
يعنی هر کدام از اين سگ ها ميتونن در اون چهار دسته کلاب رابعه باشند،
بله،من ميخوام بگم در ادبيات ما مثلاً کليله دمنه که بار فرهنگی اين کشور و شبه قارّه
هند رو به دوش کشيده تمام گفتمان ها از زبان حيواناته،يا حتّی متون مقدّس قران
با توجّه به اينکه قران اغراق نميکنه و عين مسأله رو تعريف ميکنه
هم در مورد حيوانات صحبت شده،مثلاً جايی که حضرت سليمان با مورچه صحبت ميکنه