صفحه نخست » بخش تخصصی » حوادث

تابناک:به همین مناسبت، مجله «نیوزویک» در شماره اخیر خود در گزارشی، بخش هایی از اعترافات یک افسر عراقی به نام «یحیی عادل» را منتشر کرد.

یحیی عادل به دلیل شباهت بسیاری که به «عدی»، فرزند صدام دیکتاتور سابق عراق داشت، چند سالی به عنوان بدل وی در محافل گوناگون حضور می یافت.

در گزارش نیوزویک به نقل از یحیی عادل آمده: «در دهه 80 قرن گذشته میلادی به عنوان افسر در ارتش عراق خدمت می کردم تا اینکه ناگهان برایم احضاریه آمد و دستور داده بودند که طی 72 ساعت خودم را معرفی کنم. وقتی به آدرس احضاریه (یکی از قصرهای صدام در بغداد) رفتم، پس از چند بازرسی بدنی با عدی و نیز خود صدام دیدار کردم. هر دوی آنها از شباهتی که من به عدی داشتم به شدت متعجب شدند.

عدی در آن دیدار از من خواست تا به عنوان بدل وی خدمت کنم. به او گفتم: سرورم، حرف شما را متوجه نمی شوم؛ یعنی می خواهید که بنده محافظ شخصی شما باشم. عدی گفت: خیر، سازمان اطلاعات و امنیت عراق تو را شناسایی کرده و گفته که شباهت بسیار زیادی به من داری. برای همین، می توانی بدل خوبی برای من باشی. از او پرسیدم: آیا اجباری در کار است یا می توانم درخواست شما را رد کنم. عدی گفت: می توانی درخواستم را رد کنی و به کار اصلی خودت در ارتش بازگردی».

یحیی عادل افزود: «من نپذیرفتم؛ اما تا از کاخ بیرون رفتم، توسط نیروهای امنتی بازداشت و مستقیم و بدون محاکمه به زندان انتقال یافتم. سلولی که در آن بودم، عبارت بود از یک اتاق کاملا قرمز رنگ، ساعاتی بعد همه جا را خون می دیدم. داشتم دیوانه می شدم. یک هفته بعد دوباره من را پیش عدی بردند. فرزند صدام گفت: اگر این بار هم درخواست مرا رد کنی، به خواهران کوچک تو تجاوز خواهم کرد. از روی ناچاری فورا درخواست او را پذیرفتم.

یحیی عادل در ادامه گفت: «چند روز بعد چندین عمل جراحی روی صورتم انجام دادند تا به عدی شبیه تر شوم. تقریبا کاملا شبیه او شدم. در مدتی که نزدیک سه سال بود و به عنوان بدل فرزند صدام بودم، بارها و بارها از نزدیک شاهد قتل، شکنجه و تجاوزهای جنسی عدی بر روی افراد مختلف بودم. او از این کارها لذت می برد».

بدل عدی همچنین افزود: «سرانجام هنگامی که برای مرخصی به منزلمان آمده بودم، توانستم از عراق فرار کنم و به اروپا بروم تا دیگر هیچ وقت خانواده صدام نتوانند به من دست پیدا کنند. از صحنه هایی که در این چند سال در کنار عدی دیده بودم، دچار بیماری روانی شده بودم. نزدیک پنج سال زیر نظر پزشکان روحی ـ روانی درمان شدم تا اینکه توانستم یک بار دیگر به سلامت اولیه دست یابم».

در پایان گزارش نیوزویک آمده: یحیی عادل از کشته شدن عدی در سال 2003 میلادی به دست نیروهای آمریکایی به شدت خشمگین و ناراحت شد، زیرا بر این باور است که عدی باید زنده می ماند و به اندازه قتل، شکنجه و تجاوزاتی که به دختران مردم کرده بود، مورد شکنجه قرار می گرفت. مرگ برای او کافی نبود.