کفتر هم در فوتبال سابقه ای دیرین دارد. غیر از کفترهایی که هواداران قرمز و آبی در داربی ها هوا می کنند و گاهی سرشان هم توسط هوادران رقیب بریده می شود، فوتبالیست هایی هم داشتیم که علاقه زیادی به نگهداری از کبوترها نشان می دادند. وحید قلیچ به این که می گویند «طبیعت دوست» بوده افتخار می کند.
به نوشته مجله تماشاگر: خودش را عاشق طبیعت و خصوصا پرنده ها می داند. زمانی که تلویزیون راز بقا پخش می کند، وحید قلیچ مشتری ثابت اش است. معرفت و معصومیت پرنده ها را بیشتر از فوتبالیست ها می داند و معتقد است این کار بهتر از پروتز کردن لب و ابرو برداشتن این روزهای فوتبالیست ها است. گفت و گویی داشتیم با پیشکسوت پرنده بازی در میان فوتبالیست ها.
*از چه زمانی به کبوتر علاقه مند شدید؟
من به خاطر این که پدرم کبوتر نگه می داشت و این کار را دوست داشت از 8، 9 سالگی به کبوتر علاقه مند شدم.
*تو کار مسابقه هم بودید؟
نه؛ من فقط همین جوری به پرنده ها علاقه مند بودم.
*چه چیز پرنده شما را جذب خودش کرد؟
معصومیت و بی آزار بودن پرنده ها مرا جذب کرده بود.
*هنوز هم پرنده دارید؟
الان دیگر مثل سابق دنبال این کار نیستم ولی زمان قدیم 70، 80 پرنده داشتیم.
*هزینه ها باعث شد این کار را کنار بگذارید یا مساله دیگری؟
الان که با بالارفتن دلار دیگر پرنده بازی هم نمی شود کرد؛ دلار روی غذای پرنده ها هم تاثیر گذاشته است! زمان قدیم کاری نداشتیم ولی الان حوصله اش نیست و باید از صبح تا شب دنبال یک لقمه نان برای زن و بچه باشیم.
*چرا زمانی که بازی هم می کردید دنبال پرنده ها بودید؟
آن زمان در وقت بیکاری کفتربازی می کردم چون این طوری فکرم معطوف به پرنده ها بود و دنبال کارهای دیگر نمی رفتم و ما را از کارهای خلاف دور نگه می داشت.
*چقدر هزینه می کردید؟
فکر کنم 30 هزار تومان در هفته هزینه می کردم که تقریبا به اندازه هزینه های یک خانوار می شد.
*فوتبال و پرنده از نظر وحید قلیچ؟
فوتبال و پرنده هر دو معصوم هستند و برای همین است که پرنده هم مثل فوتبال در دنیا پرطرفدار است.
*آن وقت چه تفاوت هایی دارند؟
راستش را بخواهید معرفت و معصومیت پرنده ها از فوتبالیست های این دوره و زمانه بیشتر است. اگر پرنده ات گم شود دوباره برمی گردد جایی که نان و آب خورده اما چندتا شاگرد تحویل این جامعه دادم، یک زنگ هم نمی زنند حالمان را بپرسند.
*قبول دارید این نوع تفریح در جامعه صورت خوشی ندارد؟
آن زمان که کفتربازی می کردم بد نبود و جامعه قبول داشت ولی حالا دور از شان ورزشکار می دانند. زمان ما پشت بام ها به هم راه داشت و همه به همدیگر اعتماد داشتند ولی حالا پشت بام ها بلند شده و دیگر آن اعتماد وجود ندارد. دیگر همه پشت شیشه هایشان را نرده کشیده اند و دوتا پرده هم زده اند.
*از همدوره های شما چه کسانی اهل پرنده و طبیعت و این جور کارها بودند؟
از نظر من حرکت بدی نبود و افتخار می کنم کفترباز بودم؛ پرنده داشتن به نظر من بهتر است تا این فوتبالیست های فعلی که لب شان را پروتز می کنند و ابرو برمی دارند. زمان ما چند نفری این کار را می کردند ولی چون شاید دوست نداشته باشند، اسم نمی برم.
*سودی هم داشت این پرنده بازی؟
نه، فقط از جیب هزینه می کردیم چون من تو کار شرط بندی نبودم. من به طور کلی انواع و اقسام پرنده مثل قناری و مینا را دوست دارم و هنوز هم که تلویزیون راز بقا پخش می کند حتی اگر دو ساعت هم باشد می بینم.
*به لحاظ روحی و روانی چه چیزی باعث می شود که یک
دروازه بان به کفتر بازی روی بیاورد؟
من روح لطیفی داشتم و الان هم همان روحیه را دارم و پرنده ها هم چنین روحیه ای دارند.
*ولی به چهره تان نمی خورد که این قدر لطیف باشید؟
من در پشت این چهره خشن، قلبی از طلا دارم. (خنده)
*از این که پرنده ها را در داربی ها رنگ می کردند و بعد کله شان را می کنند چه احساسی دارید؟
زمان ما نبود و همه روحیه لطیفی داشتند. یک بار یک پرنده آبی رنگ را گرفتم و همه شعار دادند که کله اش را بکنم اما گذاشتم زیر لباسم و بعد از بازی دادم به اطرافیان چون به دردم نمی خورد.
*چه تفاوتی میان تفریحات آن زمان فوتبالیست با الان است؟
زمان ما فوتبالیست ها دنبال این مسائل که الان هست نبودند. بازیکنان این دوره و زمانه کاش
کفتر باز می شدند؛ به خدا بهتر از ابرو برداشتن و قلیان کشیدن یا با ماشین مدل بالا در خیابان ها ویراژ دادن است. امروز جایی بودم که چهار فوتبالیست حضور داشتند؛ همه شان دماغ عمل کرده بودند. آن زمان من 9 بار دماغم شکست و عمل نکردم؛ نسل ما منقرض شده آقا!