صفحه نخست » بخش تخصصی » سگ

ایا سگ های ناشنوا نیاز به مراقبتهای ویژۀ بهداشتی دارند؟

(قسمت دوم)

در اکثر موارد جواب منفی است. در صورت نگهداری از سگ سفیدی که دچار ناشنوایی مادرزایی است و هر دو والد آن ناشنوا بوده اند، بهتر است دامپزشک را در جریان قرار دهید تا در ابتدا حیوان را تحت نظر گرفته و معاینات و آزمایشهای کاملی از حیوان به عمل آورند تا از احتمال وجود اختلالات ژنتیکی که در این نوع سگها بیشتر از بقیه می باشد اطلاعات کاملی بدست آورید.
بیشتر محققان معتقدند که سگهای آلبینو و یا به اصطلاح زال (کاملا سفید) بیشتر دچار ناشنوایی مادرزایی می شوند. اما واقعیت قدری پیچیده تر از این می باشد. زیرا موجودات ذال دارای مویی سفید، چشمانی قرمز و پوستی به رنگ صورتی می باشند. در صورتی که سگی با این الگوی ژنتیکی بسیار نادر است و معمولا رنگ چشم بیشتر به رنگ آبی روشن و دیگر رنگها نمایان می شود.

عقاید و خرافات زیادی دربارۀ سلامتی جسمی و روحی سگهای آلبینو وجود دارد. بیماریهایی چون مشکلات قلبی، کبد و لوزالمعده، آلرژیک بودن، مشکلات بینایی، شنوایی، پایین بودن سطح ایمنی بدن و داشتن عمری کوتاه که هیچ یک از این مشکلات و بیماریها به اثبات نرسیده است.
اما این گروه از سگها (آلبینو) به علت داشتن موهای سفید و پوستی صورتی، نور خورشید را بیشتر جذب می کنند و مستعد آفتاب سوختگی به ویژه در ناحیۀ بینی می باشند. مخصوصا اگر سگ دارای پوششی کوتاه باشد. حتی اگر پوشش بدن سگ بلند هم نباشد، به علت کوتاه بودن و یا آرایش موهای صورت این عارضه برایشان ایجاد می شود.
به همین علت این سگها را باید تا حد امکان از قرار گرفتن در معرض نور شدید خورشید دور نگهداشت. البته می توان از کرمهای ضد آفتاب که مخصوص سگها است و یا کرم ضد التهاب نوزادان، در مناطقی که پوست بدن سگ حساس تر می باشد مانند دور چشم و روی بینی نیز استفاده کرد.
همچنین وجود عارضه های چشمی در برخی از سگهای ناشنوا که هر دو والد ناشنوا بوده اند نیز دیده می شود. بسیاری از صاحبان معتقد هستند که سگهای سفید یا البینویی که چشمان آبی دارند ناشنوا هستند و دچار عارضه های چشمی می شوند. اما این حالت عمومیت ندارد و ممکن است این اختلالات در سگهای سالم و یا ناشنوا، با هر رنگ چشمی پدید آید. اما چون رنگ آبی چشما بسیار روشن است، مشکلات تغییر انداۀ مردمک، بزرگی و کوچکی، غیر متمرکز بودن و تغییر شکل عنبیه را بیشتر از رنگهای دیگر نمایان می سازد.
همانطور که هر سگ سالمی ممکن است به انواع علل، از جمله سن، صدمات و بیماریها دچار شود، همین حالت در سگهای ناشنوا نیز وجود دارد و هیچگاه ناشنوایی و یا رنگ آبی چشم دلیلی بر نابینا شدن و یا مشکلات چشم سگ نیست.
البته باید گفت که سگهای ناشنوا به مراقبتهای ویژهای در محیط زندگی خود نیاز دارند تا از خطراتی که در پیرامونشان قرار دارد و آنها از آن غافل هستند ایمن شوند.
سگهای ناشنوا نیاز به آموزش دارند تا نسبت به توانایی هایشان تربیت شوند و از آنها در زندگی استفاده کنند.

چگونه از سگ ناشنوا نگهداری کنیم؟
بعضی از سگها، ناشنوا به دنیا می آیند و برخی دیگر به دلایلی ناشنوا می شوند. اما بیاد داشته باشید که یک سگ ناشنوا هم مانند یک سگ سالم می تواند حیوان خانگی خوبی باشد.
آنها می توانند آموزش ببینند و به حرکات دست شما که جایگزین فرامین صوتی می شود پاسخ دهند.
این مهم نیست که سگ شما ناشنوا است، مهم چگونگی برقراری ارتباط، ایمن سازی محیط و عشق بی قید و شرطی است که شما به عنوان صاحب در اختیار سگ قرار می دهد.
بنابراین باید برخی از اعمال را انجام دهیم تا سگهای ناشنوا نیز مانند دیگر حیوانات زندگی راحتی را در کنار ما داشته باشند.

آماده کردن حیاط و محیط زندگی سگ ناشنوا:
محیط زندگی سگی که اختلال شنوایی دارد باید ایمن باشد. استفاده کردن از نرده و محدود کردن محیط زندگی سگ سبب می شود حیوان نتواند در محیط پرسه بزند و همین باعث می شود، آسبی متوجۀ حیوان نشود.
درهای خانه ای که سگ ناشنوا دارد باید طوری ساخته شود که حیوان نتواند آن را باز کند. و صاحبان قبل از خارج شدن از منزل حتما از بسته بودن درها باید اطمینان حاصل کنند. در غیر این صورت ممکن است سگ از خانه فرار کند و وارد خیابان شود، در این حالت حیوان هیچ امنیت جانی نخواهد داشت چون سگ صدای بوق ماشینها را نمی شنود و نمی توانند خود را از خطر دور کند.
به همین علت زمانی که سگ ناشنوای شما توله است و یا چند فرزند بازیگوش در منزل دارید حتما باید قبل از خروج از منزل، محوده ای برای سگ فراهم کنید و حیوان را در آن قرار دهید.

یافتن زبانی مشترک:
شما باید روشی را برای برقراری ارتباط با سگ ناشنوای خود بدست آورید. می توانید با استفاده از علائم دست و یا استفاده از نشانه هایی که در زبان ناشنوایان وجود دارد به سگ خود فرمان دهید.
حرکات دست شما جایگزین اصوات می شود و برای برقراری یک رابطۀ دوستانه و دوطرفه نیاز به صبر و حوصلۀ بالا دارید.
شما با استفاده از زبان بدن می توانید به راحتی با سگ خود ارتباط برقرار کنید. با اینکه سگ قادر به شنیدن لحن شما نیست اما به خوبی حالات روحی و تغییر چهرۀ شما را متوجه می شود.