این نژاد از Hotot-en-Auge مشتق شده و اصالتا به منطقه ای به نام «نورماندی» (Normandy) نزدیک «لوهاور» (LeHavre) در جنوب فرانسه باز میگردد. این ناحیه به خاطر محصولات لبنی ساخت آن، شهرت دارد و نام خرگوش های «بلان دی هوتوت» به معنی «هوتوت سفید» است.
خانم «اوجن برنهارد» (Eugenie Bernhardt) که پرورشگاهی از خرگوش های «فلمیش غول پیکر» (Flemish Giants) و «شطرنجی غول پیکر» (Checkered Giants) (یا پاپیون غول پیکر) داشت در واقع اولین فردی بود که این نژاد را به عنوان یک نژاد معتبر معرفی کرد. باید یادآور شد که او از نخستین و معدود زنانی است که توانسته یک نژاد خرگوش را در سطح جهانی معرفی کند، کاری که از عهده بسیاری از مردان نیز برنیامده است. هدف خانم برنهارت این بود که یک خرگوش بزرگ با چشمانی سیاه رنگ به طور همزمان به چند منظور، استفاده از گوشت، پوست و همینطور نمایش های جهانی تولید کند. در حقیقت فعالیت های دقیق او در نخستین سال کار بر روی ساخت نژاد هوتوت تا حد زیادی مبهم باقی مانده است و اطلاعات ثبت شده ما را به سال ۱۹۰۲ رهنمون میشود. او نخستین بار سعی کرد ترکیبی از نژاد پاپیون با نژادهای مختلف از جمله «وین سفید» (White Vienna) و «فلمیش غول پیکر سفید» (White Flemish Giants) ایجاد کند. این ترکیب ها هیچ نتیجه قابل ملاحظه و رضایت بخشی حاصل نکرد. خانم برنارد فردی به نام «جین ج. لماری» (Jeanne J. Lemarie) را به عنوان دستیار به کار گرفت که نخستین فردی بود که خرگوش های «روسی بزرگ» (Large Russian) (یا هیمالین بزرگ) را تولید کرده بود و او برای خانم برنارد توضیح داد که چگونه پس از سال ها تلاش، توانست نژاد روسی بزرگ را فقط با کار بر روی نژاد هیمالین تولید کند. بدین ترتیب خانم برنارد تمام تلاش خود را به کار بر روی نژاد پاپیون غول پیکر (یا همان شطرنجی غول پیکر) به کار گرفت. در طول پروسه حذف، او فقط حیواناتی را حفظ کرد که علامت های کمرنگی داشتند. تصویر ذهنی مورد نظر به سادگی از روی هدف بلندپروازانه و جاه طلبانه این بانو ترسیم شد و که تمام تلاش این فرد و بیش از ۵۰۰ جفت خرگوش در این راه هزینه شدند تا نژاد هوتوت امروزی به وجود آید.
نخستین علائم موجود بر روی بدن که حذف شدند نقاط و علامت های پهلویی بودند. حذف کردن نقاط و علائم روی گوش و امتداد ستون فقرات بسیار مشکل به نظر میرسید. آخرین قسمتی که محو کردن آن بسیار دشوار بود حلقه اطراف چشم بود که محو کردن آن تقریبا غیرممکن به نظر میرسید.
سال ها از شروع این پروژه گذشته بود و خانم برنارد از فروش خرگوش های خود خودداری میکرد زیرا هنوز بچه خرگوش های متولد شده دارای علائمی بر روی بدن خود بودند. آقای «فردریک یاپیچ» (Frederick Joppich) که یک داور بین المللی و پرورش دهنده خرگوش بوده و ۳۰ سال در زمینه خرگوش های هوتوت فعالیت کرده است این گفته را تایید میکند که «حذف کردن نقاط و علائم نزدیک به کمر در خرگوش های نقطه دار انگلیسی و شطرنجی انگلیسی تقریبا نزدیک به غیرممکن به نظر میرسد.» خرگوش های هوتوت نهایتا در سال ۱۹۱۲ به شکل فعلی و خالص معرفی شدند.
تا زمان جنگ جهانی اول خرگوش های هوتوت با نام فعلی شناخته نشده بودند. «اوجن مسلی» (Eugene Meslay) در ژورنال خود در خصوص خرگوش های خانم برنارد که خرگوش های سفیدی با چشمان مشکی بودند صحبت کرده بود. این روند به همین شکل تا سال ۱۹۲۰ ادامه یافت تا در این زمان خانم برنارد اقدام به معرفی رسمی خرگوش هوتوت بزرگ (هوتوت غول پیکر) (Geant Blanc de Hotot) خود در شهر پاریس کرد.
معیارهای استانداردی که توسط برنارد تنظیم شده بود در ۲۳ اکتبر سال ۱۹۲۲ توسط کمیسیون استاندارد کشور فرانسه تایید و رونمایی شد. در نسخه اصل که در کشور فرانسه موجود است هیچ نامی از حلقه سیاه رنگ دور چشم برده نشده است اما اینطور عنوان شده که این نژاد دارای مژه های بالایی و پایینی سیاه رنگ و اندکی خاکستری است. در فاصله سال های ۱۹۲۳ تا ۱۹۳۰ خرگوش های هوتوت یکی از ۱۵ نژادی بودند که بیشترین تعداد را در نمایش های جهانی داشتند. در طول جنگ جهانی دوم این نژاد تقریبا به طور کامل در کشور فرانسه ناپدید شد. در سال ۱۹۲۷ کشور سوئیس تبدیل به صادرکننده خرگوش هوتوت شد و بدین شکل این خرگوش ها به شهرتی جهانی دست یافتند. شهر برن و حوالی آن در کشور سوئیس در این مقطع با توجه به صادرات گسترده این خرگوش ها به عنوان «دژ و قلعه خرگوش های هوتوت» (stronghold of the Hotot rabbit) نامگذاری شدند.
فردریک یاپیچ که بزرگترین حمایت کننده و پشتیبان بلان دی هوتوت بود در ۱۹۳۰ اقدام به تاسیس پرورشگاه اختصاصی و بزرگ خود کرد که این را مدیون تکثیر زیاد و کیفیت مناسب گوشت این خرگوش ها بود. اما متاسفانه در جریان تقسیم کشور آلمان به شرقی و غربی، این فرد در قسمت شرقی گرفتار شد و فقط چند روز پس از کشیده شدن دیوار برلین در ماه نوامبر سال ۱۹۸۹به قتل رسید. البته خرگوش های هوتوت در آلمان شرقی نیز محبوبیت یافتند و این محبوبیت خود را مدیون دکتر کیسنر (Doctor Kissner) هستند که در سال ۱۹۶۰ فعالیت خود را در این زمینه آغاز کرد. او در سال ۱۹۷۰ تعداد ۶۲ عدد خرگوش هوتوت را در نمایشگاه بزرگ شهر اشتوتگارت به نمایش گذاشت.
در کشور هلند فردی به نام «ل. هاماکر دی هارلم» (L. Hamaker de Haarlem) که به دوستی با خرگوش ها معروف بود مجددا این خرگوش ها را از جفتگیری خرگوش های «لورن» (Lorrains) و «چارلی خال دار انگلیسی» (Charlie English Spots) به وجود آورد. اقدامات او در ۳۱ ماه می سال ۱۹۵۵ توسط تکثیر کنندگان خرگوش هلند تایید و به عنوان امتداد خط حرکتی خانم برنارد شناخته شد.
استاندارد اخیر فرانسوی نیز صحبتی در خصوص عینک یا خط اطراف چشم به میان نیاورده زیرا خانم برنارد حقیقتا تمام تلاش خود را برای از بین بردن این حاشیه اطراف چشم انجام داد و حتی در بعضی موارد به موفقیت هم دست یافت. این در حالی بود که زمانی که سوئیسی ها این خرگوش ها را در اختیار گرفتند اتفاقا از این حاشیه اطراف چشم استقبال کردند و آن را تا حدی نشانه کیفیت مناسب و زیبایی این خرگوش دانستند تا این عامل، به عنوان یکی از عوامل تایید نژاد این خرگوش ها به نسل امروز ما برسد.
اولین جرقه های ورود این خرگوش ها به ایالات متحده در ۲۴ جولای سال ۱۹۷۸ به وسیله ورود ۶ عدد خرگوش هوتوت رخ زده شد. این خرگوش ها هرگز برای تکثیر مورد استفاده قرار نگرفتند.
اولین نمایش عمومی خرگوش های بلان دی هوتوت در آمریکا در نیو مکزیکو توسط فردی به نام هدرسون صورت گرفت. این خرگوش ها به عنوان ترجمانی از استاندارد فرانسوی در ۱۷ سپتامبر ۱۹۷۸ مورد قضاوت داوران قرار گرفتند. تعداد ۱۱ عدد از هوتوت ها در ۵۵ امین کنوانسیون ARBA برای دریافت تاییدیه معرفی شدند. در ۵ مارس ۱۹۷۹ ARBA نیز استاندارد این نژاد را پذیرفته و آن را در شماره ۷ ماه ژوئن مجله «خرگوش های دست آموز» منتشر کرد.
15 نفر از علاقه مندان به خرگوش های هوتوت گرد هم آمدند و «انجمن بین المللی تکثیر کنندگان خرگوش هوتوت» (Hotot Rabbit Breeders International) را تشکیل دادند و ARBA آنها را در ۲۱ می سال ۱۹۷۹ به رسمیت شناخت.
تاکسون در آریزونا نخستین محلی بود که در ۱۹۷۹ نمایش بین المللی این خرگوش ها را میزبانی کرد. «اورن رینولدز» (Oren Reynolds) که یکی از برجسته ترین داوران و مدال آوران در این زمینه بود با ارائه ۴۱ خرگوش وارد این نمایش شد. این نمایش با ۶۴ شرکت کننده آغاز شد و روندی رو به رشد را طی سال های بعد طی کرد.
خرگوش های هوتوت اخیر با وجود اندازه مناسب، در زمانی که تصمیم به لمس پاهای عقب آنها داشته باشید نسبتا زمخت و ناهموار هستند اما پوستی بسیار زیبا و حالت سفید براق بسیار زیبایی دارند. برای تثبیت فرم بدن، تکثیر کنندگان از خرگوش های بورن سفید استفاده کردند (این دو نژاد را با هم مخلوط کردند.) بنابراین حالت زیبایی پوست همچنان حفظ شد. برخی دیگر از تکثیر کنندگان اقدام به مخلوط کردن هوتوت ها با نژادهایی مانند «نیوزیلندی سفید» (White New Zealands) و «ساتین سفید» (White Satins) کردند که گرچه فرم بدن حالت خوبی پیدا کرد اما از کیفیت پوشش کاسته شد.
امروزه با اینکه تعداد تکثیر کنندگان خرگوش های هوتوت در ایالات متحده کم است اما برخی از آنها به صورت اختصاصی فقط بر روی این نژاد کار میکنند. تلاش بر این است که رگه های از هوتوت ها از اروپا به ایالات متحده وارد شود تا از تکثیر داخلی زیاد خودداری شود.
چندین سال پیش نام «بلان دی هوتوت» در کشور آمریکا تغییر یافت و فقط از کلمه «هوتوت» برای نام بردن از این خرگوش ها استفاده شد. این نژاد در ۱۹۸۱ تایید و در ۱۹۸۵ استانداردهای آن به طور کامل جهانی شد و ARBA در ۱۹۸۴ استاندارد پذیرفته شده را در مقیاس بین المللی منتشر کرد و این نژاد را فقط «هوتوت» نامید. هیچکس به درستی نمیداند چرا و چگونه این نام تغییر کرد. پس از یک رای گیری و مجادله طولانی مدت توسط اعضای HRBI نام این نژاد مجددا در فاصله سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ در ARBA به نام قبلی خود بازگشت.
مترجم : محمد مسعود کشوری
منبع: hrbi.org