به گزارش سبزپرس و به نقل از روابط عمومی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان، سید حسین میرعماد با اعلام این مطلب گفت: سطح بسیار زیادی از اراضی استان سمنان به خصوص در نواحی مرکزی دارای پوشش بسیار کم و ضعیف است.
وی گفت : از طرفی به علت بهرهبرداری بیرویه از منابع زیستی نظیرمراتع، جنگلها و ذخایر آب زیرزمینی و همچنین تبدیل غیر اصولی اراضی مرتعی و جنگل به زمینهای کشاورزی اغلب این مناطق حتی اراضی شمالی استان تحت تاثیر شدید پدیده بیابان زایی قرارگرفته است.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیرداری استان سمنان افزود: این مسئله موجب تخریب و انهدام اکوسیستمهای طبیعی شده است. که نتیجه این اقدام، کاهش تولید بیولوژیک و همچنین ظهور اشکال مختلف تخریب خاک به ویژه فرسایش بادی است.
و این پدیده در نهایت زیانهای جبران ناپذیری بر جوامع انسانی و محیط زیست منطقه وارد میآورد.
وی ادامه داد: این استان به علت دوری از منابع رطوبتی دارای اقلیم خشک و نیمه خشک است و نیمی از اراضی استان سمنان فاقد پوشش گیاهی است که این اراضی بیشتر در بخشهای جنوبی و جنوب شرقی استان مثل کویر حاج علیقلی و شق بیارجمند و... قرار دارد و شامل شورهزار، کفههای رسی و نمکی، سنگلاخ، اراضی بلند و ناهمواریهای ماسهای است.
او اقدامات انجام شده در مقابله با بیابان زایی را اقدامات تشویقی در راستای حفظ پوشش گیاهی ، شناسایی کانونهای بحرانی ، انجام مطالعات بیابان زدایی ، انجام طرحهای نهالکاری ، کنترل هرزآب برای توسعه پوشش گیاهی در اراضی بیابانی ، مطالعه عوامل موثر و مدیریت مناطق بیابانی ، تهیه و اجرای طرحهای پرورشی در تاغزارهای دست کاشت و اجرای طرحهای تثبیت تپههای ماسهای ذکر کرد و گفت تاکنون 320 هزار هکتار طرح اجرایی بیابان زدایی تهیه شده که حدود 140 هزار هکتار از سطح کانونهای بحرانی را پوشش میدهد.
وی افزود همچنین در استان سمنان حدود 90 هزار هکتار تاغزار موفق وجود دارد که 56 هزار هکتار آن در محدوده کانونهای بحرانی است در سال گذشته عملیات بیابان زدایی با اعتبار مصوب 3 میلیارد و 900 میلیون ریال در اراضی استان سمنان شامل نهالکاری، آبیاری و مراقبت، مدیریت جنگلهای دست کاشت، کنترل هرزآب و حفاظت و قرق به اجرا درآمده است.
میرعماد عمدهترین خطرهای بیابان زایی را نابودی پوشش گیاهی و منابع تولید علوفه، افزایش روان آب سطحی و خطر سیل، شورشدن اراضی و کاهش حاصلخیزی خاک، فرسایش بادی و افزایش گردوغبار، نابودی منابع آب و افت سطح آب زیرزمینی دانست و گفت در استان سمنان درخصوص عوامل بیابان زایی میتوان به عواملی نظیر نوع اقلیم حاکم، محدودیت کمی و کیفی منابع آب وخاک، بوته کنی، چرای بیرویه دام، تغییر کاربری اراضی، نبود مدیریت صحیح اراضی اشاره کرد که در افزایش بیابان و تخریب اکوسیستمهای طبیعی نقش اساسی را داراست.